Verzen

[p. 17]

XVII.

Ik heb U dit te zeggen, dat Uw naam,

Zóó dier, zal prijken tot het eind der dagen,

Niet door U-zelf, maar door dit Boek, welks faam

Zal groeien met den Tijd; - als 't verre dagen

Van eene Zon, zwak uit zich-zelf, in tragen

Opgang, opkomend aan de kim, om saam

Met haar Aanbidder, door het ruim, in staêgen

Vuurgloed te branden, in een hoog verzaam.

Gij kúnt niet van mij af: ik zal U heffen,

Tot waar àl volkren biddende op u zien,

Eeuwig als een verdoemden brand in 't blauw.

Wánt Gij waart valsch: maar, dat Gij Mij kondt treffen

In Dit Groot Hart is waard om U te biên

Een eeuwge Glorie om uw eigen grauw.