Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio E1r]
| |
Refereyn.Ga naar margenoot+TSerpent de oude Slangh, a d'welckmen de Duyvel hiet
Bracht den eersten Adam en Eva allen niet
Maer ons al in't verdriet der eeuwighe ellendt
Dat onser egeen cond' vergoen, maer wat's gheschiet?
d'Almachtige Godt liet d'gramschap ('t wert nu bekent)
Blussen, barmhertigh seer in hem selfs is ghewendt
Tot 't Menschelick gheslacht b hevet een Eedt gheswooren,
Dat hy uyt des Vrouws-zaet onder des Hemels-Tent
Soude verwecken een, die all' die wilden hooren,
En Onderdanen dien, voor de Werelt vercooren,
Woude maken heylsaem, vergeten nemmermeer,
Abraham toegheseydt, die zoud' werden ghebooren
Gheloofden, en 't is hem mede 'tVolck kranck en teer
Dat nae hem comend' was, c hopende inden Heer
Gh'rekent d tot gherecht'gheyt, en ontslagh van afgrysen,
Dies meest rust en lust gh'niet de Mensche tot Godts eer,
Door ghenaed', Christi doot, ghenoegh-doen in't verrysen.
Wy waren immers al ghelijck Schapen verdwaelt,
En isset niet also? Ja zijn weder ghehaelt
Van den Herder ghedaelt uyt d'Alderhooghstens Troon
Quam der Zielen-Bisschop, heeft onse schult betaelt,
Of d'vyant daer op smaelt, hy maeckt de smetten schoon
Levendigh wederom Priest'ren aenbiet de Kroon
Der onverganck'lickheyt niemande mach daer teghen,
Wie maer den c Vader bidt inden naem vanden Soon
Die Doodt, Sathan en Hell verwon, so uyt beweghen
Alle last op d hem nam f ghewillichlijck te deghen,
Ende insonderheyt g der ghener die hem vreesen,
Wat uytghenomer troost, wat lievigher gheneghen
Isser gheweest oyt yets? dan ick segh ick wil wesen,
Draghende i sorgh voor u als een Moeder ghepresen
Voor den Sone haers buyckx h met myn vleysch en bloet spysen
Neen, soo gheniet dan d'Mensch meestt rust en lust mits desen,
Door ghenaed', Christi doodt, ghenoegh doen in't verrysen.
| |
[Folio E1v]
| |
Ga naar margenoot+
Van ons selven 't is soo moghen wy voeren in
Het alderminste niet, doch dat is niet te min,
Verandering van a zin, der wille, en ghemoedt,
Hy dit b al nieuw maeckt gheeft, A.O. eynd en begin
Na twistinghe ghewin des Vreeds aenwysingh doet,
Waer de c steed' is bereyt, d deur d'Enge-poort behoedt,
Voor slipp'ren, struyck'len oock, d'eeuw'gen e gheest daer beneven
Zeyndende, die ons maeckt f Erfghenamen met spoedt,
En Kind'ren, roepend' dan met hert, met vreesen, beven:
Abba Vader seer lief, werckt zaligheydt en leven,
Verkiesende ons ras tot Tempels en Woonsteden.
Ghedenckende gantsch niet de misdaden bedreven,
Wast en reynt met Ysoop, staet g als 't Hooft voor de Leden,
Ontzondight willend' niet de doodt der zondaers heden
Dan dat zy doen afstandt, ontfermt, comt soo aenwysen
Dat d'Mensch meest rust en lust ghenietet t'zijnder vreden
Door ghenaed', Christi doodt, ghenoegh doen in't verrysen.
Prince.
'T is sulcks Princen wy zijn vol lyden, vol swaerheydt,
Vol commer, verstrangnis, vol moeyten, vol arbeydt,
Vol jammere, vol leydt, vol pijn, vol last, vol weenen
Vol aenvechting', vol kruys, vol vlecken so d'Schrift seyt,
Vol strijts, Petrus verbreyt, ende oorloghs met eenen,
'T weten teghens den Vorst der duysterniss' end' gheenen
Die zijn aenhanghers zijn, Liefhebbers onser doodt,
Doch betrouwende d'Heer, so gaet hy ruymt verleenen
Onser stemmen gheroep, en al waer daer een groot
Leghers heyrkracht ghestight, ten can doen gheenen noodt,
Want hoe, hy is de gheen die Ziele en Lichaem
Behielt oyt ende oyt, d'bedruckte de handt boodt,
Op een ooghenblick tydts h 't sterffelijck onbequaem
'T onsterffelick i aen doet, tot grootmaking zijns naem,
Ende uyt jonsten heeft begreepen die hem prysen,
Meest rust en lust de Mensch dus gheniet segghen t'saem
Door ghenaed', Christi doot, ghenoegh-doen in't verrysen.
Wt jonsten begreepen. Per Hucaszoon Zas. Godts Wet,, Is net. |
|