Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon
(1624)–Jan Sijwertsz Kolm–
AuteursrechtvrijOp-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst
[Folio E4r]
| |
Refereyn op de Vraghe.VErwackert wort den gheest, t'verstant stycht na de Wolcken
Na t'spitse van Parnas, om rusten in de kolcken
Van Ipocrenes vloet, om worden wat ghelaeft,
Met voetsel van Mynerv', dat ick als ander Volcken
Mocht bruycken redenkonst, daer liefdich hart om draeft,
Waer ick nu na myn wensch, met cloeckheyt, trots, begaeft
Dat ick recht treffen mocht, den inhout van dit vraghen,
Antwoorden, na den heysch, als een die vlytich slaeft
Arbeyde ick in proef, als die om vanghen jaghen
Waer door den mensch, gheniet, word' ons nu voorghedraghen
Zyn meeste rust en lust hier diend' wel op ghelet
t'Is niet door t'groote goed', daer veel haer lijf om waghen,
Om garen schatten veel, t'hart gierich steets besmet
Oock niet door t'Arm ghemeen, te gheven straffe wet,
Waer door hem yeder graecht, tot twistige manieren
Maer dit myn antwoort is, opt vraghen voorgheset,
Door Liefd' tot God, eendracht, en s'Princen trouw regieren.
Wee t'Lant daer is den Vorst, als kind' in al zyn daden
t'Moet d'edel en t'ghemeen, ghedyen al ten quaden,
Oock daer den Coninck is, als Leeuw die grimmich brult,
t'Ghemeen onrustich leeft, t'verziert yet t'synder schaden
t'Ghemoet verbystert is, staech door het onghedult
Wat sachmen in Parijs, moort, oproer en temult
Door een moordaed'ghe Vrouw, alsoomen vind' beschreven,
Hoe menich edel Helt, Hartooch en Graef ghehult
Wert daer door haer beleyt, moordadich bracht om t'leven,
Had' zy recht, God belieft, eendracht en trouw daer neven
En als Reghente vroom, t'wist vier met ernst gheblust,
Den Adel en t'ghemeen, waer onghequetst ghebleven
Maer noyt heeft zy ghetracht, om houden t'Lant in rust,
Ons trouw Oranjen Prins, weerdich omhelst ghekust,
Die liefd' God, en eendracht, t'blyckt in al zyn hantieren
God is syn hulpe steets, wy vinden rust en lust
Door liefd' tot God, eendracht, en s'Princen trouw regieren.
| |
[Folio E4v]
| |
Heeft in Batavi niet ghebleken langhe Jaren
Doe vredigh dat 't ghemeen quam by malcander paren
Tot nieuwe twisters vond', op quam, en steech om hooch
Eerst leefden wy gherust t'saem die in Hollant waren,
Tot men dat narrich soch, uyt vreemder borsten sooch
In plaets dat lust tot Godt, ons alder schepper vlooch,
De betterheyt ontstack, elck branden schier in d'yver
Den Harder om t'ghewin, t'verdoolde Schaep bedrooch
Men ondersocht, elck scheen, schier Euangelij Schryver
t'Was al brengh toe, elck greep, dat Visjen in mijn Vyver,
Eendracht noch rechte Liefd', men nerghens schier en vant
Die vreed'saem eerst in rust leefd', word' als harden dryver,
t'Welck oproer wracht int eynd' by na aen elcken cant
Die God liefd' heeft gheen vreucht, in twistich onverstant,
Maer soecken rust en vree, t'ghemeen als Officieren
Want wis den mensch gheniet meest rust en lust int Lant
Door liefd' tot Godt, eendracht, en s'Princen trouw regieren.
Prince.
Een Prins, Vorst, of Monarch, of Coninck trots en prachtigh
Soo hy niet recht en Liefd' den Heer zijn Godt Almachtigh
Al zit hy hoogh en groot, in't eynde 'them misluckt,
Zijn opgheblasen borst maeckt zijn ghemeent tweedrachtigh,
Die so ongodd'lick leeft wort haest dick 'tRijck ontruckt,
'T raeckt in vyanden handt, 'tghemeen dat wort ghedruckt
Daer is gheen rust noch lust, in plaets van vreught zy suchten,
Dus gatet teghen stroom wat sulck een treckt of pluckt,
Maer den Vorst die Godt lieft hoeft daer niet voor te duchten,
Den Coninck Iosaphat en Assa's goede vruchten
Door't houden van Godts Wet, zy kreghen rust en vreught
Voor haer, en voor haer volck, maer Ioram rust deed' vluchten
Door 't dooden, Vriend en Broers, Godt straft' hem voor d'ondeugt
En om d'Afgoden dienst, maer Godt den Prins verheught
Die onderhout zijn Wet, en gheen Afgoden vieren
Den Mensch erft rust en lust, alsoo ghy lesen meught,
Door liefd' tot God, eendracht, en s'Princen trouw regieren.
In Liefd' werckende. A.M.D.Z. |
|