Levenders reden-feest, oft Amsteldams Helicon

Op-ghestelt By de Brabantsche Reden-Rijcke vergaderingh uyt Levender Ionst

[fol. T2v]

Santvoort, Aensiet de Kintsheyt.

Nae-gesonden Knie-werck, Op de Vraghe: Wat vvysheydt meest tot Lof de Reen-Vrou baren kan?

ALs d'waen-beradings Vrou, d'wel-segghens Voesterinne
Des Menschen hart regheert, so wercktse onderscheydt,
Wat hoort, en niet behoort, hoe dat moet zijn 'tbeginne,
Waer toe tot eyghen nut elck sal wesen bereyt,
Waer door men deughde doet, wat dat van Deught af-leyt,
Wat dat elcks eynde is, hoe dat hem elck moet keeren,
Wat Lof dit alles werckt, kennis ter saligheydt,        Meeste lof.
Dees rede-neering kan den Mensch door voorsicht leeren
Kennen hem eyghen self, en Godt den Heer der Heeren.        Voorstel.
Self-kennen is wanneer men op sich selven ziet,
Ofmen niet anders doet als Godes heyl'g begeeren,
Of dwaes verblinde waen het hert beheerschet niet,
Of d'eyghen domme Liefd' 'tghemoedt niet en ghebiet,
Of niet bedompt men leyt, in d'onder-aerdtsche dinghen,
Maer datmen oordeelt recht het gheen van ons gheschiet,
Of men kan beter vrucht, tot nut en Leer voortbringhen,
Of wy om 't Rijcke Godts ons al ghenoegh bedwinghen,
Eynd'lijck of 't gheen wy doen ons even Mensch doet quaet,
Godt kennen is door 't G'loof de Wolcken door te dringhen,
Daer te storten ghebeen, zijn te vreen soo het gaet,
Weten Godts groote macht, en waer in die bestaet,
Te willen wat hy wil na zijn wil ons begheven,
De redens-onderscheydt, baerdt dan dees wyse daedt,
Self-kennen, twelck gheeft nut, Godt kennen, 't eeuwigh leven.

Aensiet de Kintsheydt.