Eer-dicht, Op Simsons Treur-spel Van Abraham de Koning
OP op mijn Sang-Goddin, kom laet ons gaen beweenen
Het droevich ongeval vanden verloofder Gods,
De val des Nazareens, een voor-beelt vande rots
Die tot ons aller vreucht wt Iuda is verscheenen.
Al Simsons stercke cracht en lach niet inde vlechten
Des afghesneden hayrs, maer in 't beloofde woort,
Door d'Enghel voort ghebracht, van Monoah ghehoort,
V kint sal heylich zyn, en Iuda weer op-rechten.
Ten leyt niet in zijn hant, ten leyt niet in zyn hayr,
Ten leyt niet in zyn wil, 't verstant is sotheyt maer,
Dat door vermetelheyt dorst van sijn crachten romen.
Het moetwillich gheslacht heeft Christum oock ghebonden,
Sy voerden heenen wech (het ginck met haer voor wint)
Den Siloe, den Helt, Marie waerde kint,
Die ons door zyn ghedult bevrydt heeft vande sonden.
V Simson waerde schaer, hoe wel hy is ghestorven,
Leeft inder eeuwicheyt, den Duyvel hy noch plaeght,
En al zyn list, en cracht, hy van onsen heenen jaecht,
Simson die door sijn doot ons leven heeft verworven.
Simson die 't swaere juck heeft op den hals ghetoghen,
Het huys, het machtich huys, van duyvel, ende doot,
Die baenden ons den wech, en ruckt' ons uyt den noot,
Doen wy in onse sond' des nickers borsten soghen.
Den Simson langh belooft, den Leeuw die soude komen,
Heeft nu zijn ampt volbrocht, hoewel hy wierd' bespot,
Bespoghen, en beschimpt, van 't ongheloovich rot,
Als blint, nochtans zijn hem de ooghen niet benomen.
Treet naerder wie ghy zijt, out, ofte Ionck van Iaren,
Monarch, Prins, Edelman, Stadts-borgher, ofte Boer,
Komt leert in desen boeck de listen van een Hoer,
| |
Hoe datse die haer hoort doet voor den Duyvel vaeren.
Siet hoese Simson mat door haere loose treken,
En brenght hem in 't verdriet, die ghene macht en kreunt.
Ghy roemers altesaem, die op u krachten steunt,
Hoe wel ghy wonder stoft de macht sal u ontbreken.
Gheluckighe Poët, die door het waerde rymen,
De Princen onderwijst: en lockt die vande sond',
Die lichte sweeringhen steets hebben inden mont,
Ghy doet mijn Sang-Goddin al soetelijck beswymen.
Wie heeft u herssen-breyn soo mildelijck beseten?
Geen Phoebus, geen Pallas, geen Godin, ofte Nimph.
Maer hy die d'Aerde schiep, en bouden den Olymph,
Iehova 't Opper-hooft van d'Heylighe Poeeten.
Vaert inde stichtingh voort, o wilgh'-ge-eerden Koning!
Leerend' den wusten mensch te gruwen voor het quaet,
So ghy Volstandigh Blyft, sult ghy door dese daet
Een grooten Koningh zijn in uwe kleene woningh.
Ghenoech om te volghen.
|
|
Auteursrechtvrij