Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 12]
| |
Stemme:
| |
[pagina 13]
| |
Dat ick verwonnen bin,
Nu heden,, ghebeden,
V niet bewegen kunnen tot de Min.
2.
Laet varen schoone Maeght
De sorghen die ghy draeght,
En twijffelt niet aen Tyters Min;
Die u standvastigh blijft Godin:
Want Tyter,, die myter soo menigh Maeght
Nu hy u Liefde draeght:
Door reden,, my heden,
Ter werelt niet als u by-zijn behaeght.
3.
Ick Min u schoone Son,
Waer 't dat ick meerder kon
Doen blijcken van mijn trouwicheydt:
Ick soud't bewijsen soete Meydt.
Op Aerde,, gheen waerde soo lief voor mijn
Als uwe deughden zijn;
O schoone,, tot loone
Wensch ick het lieve licht van u aenschijn.
4.
't Is Tyter (schoone Vrou)
Die garen boeten sou
Sijn lusjes aen u jonghe jeught,
En kussen eens met soete vreught
De tipjes, uw's lipjes; bevocht Iuffrou
| |
[pagina 14]
| |
Met soete asems dou,
De bloosjes,, als Roosjes
Ick van u lieve kaeckjens plucken sou.
5.
Ey Schoone! slaet eens op
De Vensters, die in in 't top
Van 't hooghe voor-hooft schoon ontdaen,
Al flickerend' als twee Sterren staen;
Met Booghjes, pas hooghjes, het brandend licht
Van u lonckend' ghesicht,
't Vermooghen,, uw's ooghen
De brandt der Minne in mijn boesem sticht.
Eynde. |
|
