Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Stemme:
| |
[pagina 37]
| |
Of de geen, die mijn doet quellen
Nimmermeer u komt vertellen,
Of sy Liefde draeght of niet.
Lieve Telghjes kost ghy spreecken,
't Weten soud' my niet ontbreecken:
Midts ick trouwe Minne draegh.
Waerom ick veel droeve smerte,
Lyd' verborghen in mijn herte
Met ghequijnigh alle daegh.
Ick sie vaeck de Beeckjes stroomen:
Ick vraegh vaeck de stomme Boomen
Die betreurt zijn alle beyd:
Wie tot treuringh haer verporre:
Dat haer groene Telghjes dorre?
Maer ick krijghe gheen bescheyd.
Gaen ick by de soete dieren
(Die seer vrolijck tierelieren)
Klaegh ick aen haer mijn verdriet,
En de oorsaeck van mijn weenen.
Meer gheluyt ghelijck de steenen
Geeft het soet Ghevogelt niet.
Staen de Bloempjes schoon van kleuren,
Hoort het groen Gras mijn treuren,
En het Vee dat daer in weyd
Is bedroeft van mijnen 't weghen.
Ia 't is al met mijn verleghen,
Om te troosten mijn bereyd.
Soo ick by de Beeckjes kome,
Sien ick droevigh na haer strome;
Stracx is hare loop ghedaen.
| |
[pagina 38]
| |
Vraegh ick waerom sy die staecken?
Om dat u bedroefde kaecken
Sijn ontçiert met brack ghetraen.
Winden (die 't gheboomt doet buyghen)
Woudt ghy Amaril ghetuyghen
Eens de oorsaeck mijn's verdriet:
Het verdriet dat mijn doet klaghen,
Suchten, weenen alle daghen,
Dat het al om haer gheschiet.
Koom ick met mijn Schaepjes weyde
Aen de Beverwijcker Heyde:
Yeder Schaepje schrickt bevreest
Voor 't ghevaer dat mijn de Minne
Daer doet komen in mijn sinne,
Door 't vernieuwen van mijn Gheest.
Hoe mijn Amaril sagh dwalen
Hier in dese grase-dalen
Eenigh met mijn teere Vee:
Ick begon mijn droeve suchten,
Maer mijn Amaril gingh vluchten
Duynwaert in, op Strand, na Zee.
Ick gingh voort mijn Schaepjes drijven,
'k Lietse sonder Harder blyven
Alsse waren by de Bron:
'k Heb mijn gang door Duyn genomen
Tot aen Strand, daer ick sagh komen
Amaril met Coridon.
Daer by sagh ick noch vergaren
Twee of drie, van die Steedse paren,
Groeten daer op haer manier:
| |
[pagina 39]
| |
Amaril, na Harders wijse
Die manier begon te prijse:
't Was wat sullen wy maecken hier?
Men stemde daer na duyn te loopen:
Om de graesjes vast te knoopen:
Coridon teegh eerst voor uyt,
Die sou d'eerste graesjes binde;
Yeder liep met sijn beminde,
Sien wie eerst soud' sijn de Bruyt.
Wat sagh ick al vreemde treecken,
'k Hoorden Amarillis spreecken:
Hoe sit Coridon dus stil?
Amaril (na haer behaghen)
Deed' met dese Letters vraghen.
W. W. W. 't Hert W. Wil?
Dat ghedaen, ginght op een scheyen,
Yeder gingh sijn Lief geleyen:
Doch voor het vertreck genoot
Yeder Minnaer eerst sijn lusten:
Yeder sijn beminde kusten.
't Leven baerde my de doot.
Wat saeght ghy bedroefde ooghen?
Kost mijn herte dit ghedoogen
Dese trotsheydt, en de spijt?
Dus sat ick in mijn gedachten,
Deed' vast mijn bedroefde klachten;
Klaghende, gingh ick haer quijt.
Daer sat ick alleen verschoven,
Suchtend' sagh ick eens na boven
Daer de Zon hem had verschuylt.
| |
[pagina 40]
| |
Schreyend' sagh ick na de Aerde,
Aerde die mijn droefheyd baerde,
Waerom is het dat ghy pruylt?
Waerom blijf ick hier alleene
Op de strand? daer ick steed's weene:
Om dat strand de wreede straf.
Niet de strand, maer hier gheschiedend,
Dat my Amaril (al vliedend)
Oorsaeck tot mijn weenen gaf.
Sy is d'oorsaeck dat ick suchte:
Sy is d'oorsaeck door haer vluchte.
Amaril, hoe ken 't gheschien?
Daer u ooghen noyt haer daghen
Eenigh ontrou in my saghen,
Noch oock nimmer sullen sien.
Ben ick u te slecht van kleden?
Ben ick u te plomp van leden?
Ben ick Boerigh op-ghevoedt?
Ben ick onbequaem van wesen?
Werdt mijn ommegangh mispresen?
Of ghebreeckt het mijn aen 't goedt?
Wilt ghy na mijn schaepjes kijcken
Die by d'uwe niet ghelijcken,
Amaril mijn Veld-Goddin;
Wilt het minst voor 't meest niet kiesen,
't Meeste voor het minst verliesen,
Wat schaed u een Schaepje min?
Wilt u gunsten hem verlienen
Die u dienstigh soeckt te dienen,
En te vieren uwe Ieught.
| |
[pagina 41]
| |
Tracht met sulcken een te paren
Daer ghy uwe jonghe Iaren
Vrolijck meed' verslyten meught.
Laet die lichte Linckers loopen,
Die soo schoon in 't oogh by hoopen
Vleyen, smeecken, met ghebeen:
Schoone Woorden veel verlienen
Daer zy schoon mee keunen dienen
Al en meenenser niet een.
Acht haer niet hoe schoon zy smeecken,
Wacht jou voor die Hoofsche treecken,
Door de schijn schoon voor-ghedaen.
't Is bedrogh (wilt my ghelooven)
De Harders gaen haer verr' te boven,
Neemt mijn gulle trouheyd aen.
Eynde. |
|
