Eerlycke tytkorting

[Grucella, die gekroonde teepels tooght]

Stemme:
Periosta, die met traghe stromen, &c.

GRUCELLA, die gekroonde teepels tooght,
Waer door de Lent uw's Ieught is op-ghequeeckt;
Als ghy de Borsten van u Moeder sooght,
Aen wiens volmaeckte schoonheydt niet ontbreeckt:
Heeft u Natuur met graeghten soo begaeft,
Dat schoonheydt heeft u dorsten selfs ghelaeft.

Ha! schoone, die met u verweent ghelaet

(Door heus bestier) mijn koele borst onsonckt;
Als ghy de glans van u bruyn ooghjens slaet
Op mijn, en my eens lodderlijck toe-lonckt:
Dan denck ick, ach! wat of de Nimph verweckt,
Dat sy mijn tot haer tergend' lockt, en treckt?

[p. 101]

 

Maer als ick mijn dan weer te recht bedenck,

 

En dat de vrees mijn krancke hoop bestrijt:

 

Dunckt my dat ick mijn hert in tranen drenck,

 

Om dat ick denck, Goddin, ghy veynsend' zijt.

 

Veynst niet voor mijn, die 't veynsen niet verstaet:

 

Ist dat ghy 't meent, u meeningh blijcken laet.

 

So sal ick u (Goddin) met alle deught

 

Doen blijcken, dat ick niet ter Wereld acht

 

Soo aenghenaem als uwe jonghe Ieught,

 

Wiens Lenten bloeyt stadigh in mijn ghedacht.

 

Ghy soud voorwaer, bevinden mijn (Goddin)

 

Trou in u dienst, standtvastigh door de Min.

 

Minne die ick tot mijn beminde draegh,

 

Maer sonder hoop, (eylaes!) van weder-min.

 

Beweeght ghy niet door 't klaghen dat ick klaegh?

 

Hoe of ick dus teghen mijn selven bin?

 

Dat ick bemin, die, die mijn Min versmaet,

 

En niet en meent het gheen sy blijcken laet?