Eerlycke tytkorting

[Door 't verloopen van de tijden]

Stemme:
Phyllis quam Phylander teghen.

DOor 't verloopen van de tijden
Keert de droefheydt weer in vreucht:
Rosemond, het droevigh lijden
Dat ick leed om u Ieught;
Door een soete Minne-brand,
Slaen ick willigh van der hand.

Phyllis was het eerste vonckje

't Welck mijn jonghe borst ontstack
Wanneer een lieff'lijck lonckje
Wt hare ooghjes brack,
Op-gepronckt van de natuur
Met een tintelend' gegluur.

Met twee purpur-roode Roosjes

Bloeyden 't snee-wit kaecke-vel,
Schaemt-root vermenghde bloosjes,
Die ick niet vergeten sel,
Stonden als een pronck ten thoon
Op u witte wangetjes schoon.

Phyllis, als ick mijn ghedachjes

Op ons oude Minne voe,

[p. 138]

 

Zend' ick wel duysend lachjes

 

V lieve ooghjes toe:

 

Dat sy sien de vriendelijckheyt

 

Die daer in mijn hertje leyt.

 

't Oude sal een nieu verwecken.

 

Phyllis vlecht een Roose-krans:

 

Laet my ten dienst verstrecken

 

Te leyden aen den dans,

 

Phyllis aen Amynthas hant,

 

Die met vreught de Meye plant.

 

Voor de pracht van van Hoofsche zye

 

Kies ick nu een Boere-py,

 

Voor Steedse pronckerye

 

De keurighe waerdy

 

Van de Roosjes, van 't ghebloemt,

 

Daer een Harderin op roemt.