Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 142]
| |
Stemme: Als 't begint. ONlanghs geleden, eer dat de Zon
Van 's Hemels-top zijn gulde stralen
Liet over 't vochtigh Aerdrijck dalen:
Sagh ick mijn beminde Galathee
Komen drijven met haer Vee
Van de kouwe dorre strand,
| |
[pagina 143]
| |
Barrevoets door 't natte zand,
Na de heyden, om te weyden
Hare Schaepjes, na 't begraesde Land.
2. Ick gingh haer groeten, en zy mijn weer;
Maer wat ick deed 't was al verlooren,
Ick kost haer tot geen Min bekooren.
Galathea, hoe dus straf
Macher niet een kusjen af?
Daer ick (Harderin) wel eer
V bedoude Lipjes teer
Na mijn lusten, dickmaels kusten;
Sal dat nu niet eens gheschieden weer?
3. Wat sal ick segghe; Coridon veynst;
Men mach u woorden niet vertrouwen,
Noch op gheen Minnaers klaghten bouwen.
Galathea, dat was 't niet:
Soo ghy Coridon recht besiet,
Sult van al de Harders ghy
Gheen ghetrouwer sien als my:
V te Eeren, na begeeren,
V te Eeren Nimph, na u waerdy.
4. Kijckt na mijn Schaepjes, kijckt na mijn Vee,
Kijckt na mijn Klaver-rijcke weyde,
Die sullen wesen voor ons beyde.
Coridon 't gheen ghy mijn biet
Sal in minste my bekooren niet;
Liever een knaepje na mijn sin,
En een Schaepje vijf ses min.
Ach! u scheyen, doet mijn schreyen,
Vaert wel te wreeden Harderin.
|
|