Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 147]
| |
Stemme:
| |
[pagina 148]
| |
Die bekommert met de Min
Waren van haer Herderin.
Laura droevigh van gedachten
Voeden vast op het verdriet,
Hoe dat Tyter haer verliet;
Sprack in 't end' met droeve klaghten:
Tyter ontrou, ghy mijn dient
Nu u hert een ander mient.
Berst benaude tranens-beecken
Tot mijn droeve ooghjens uyt:
Stomme traentjes maeckt geluyt.
Banghe suchjes, kost ghy spreecken,
Tot ghetuyghe, dat mijn hert
Om mijn Tyter lijdt veel smert.
Ach! eylaes! 't is al verlooren,
Teere Schaepjes, treurt van rou
Tyter is sijn Lief ontrou,
Tyter die en wil niet hooren
Na de klaghten van mijn Min,
Daer ick soo bedroeft om bin.
Tyter, Tyter, stelt u ooren
Na de stemme van mijn klacht:
Doet het geen ick heb betracht.
Tyter ken ick niet bekooren
(Door mijn trouwe Minne-smert)
V versteende Herders hert?
Ken mijn klaghen u niet deeren?
Soo beweeght dan door de vliet
Die ick uyt mijn ooghen giet,
Siet mijn hert in druck uyt-teeren,
| |
[pagina 149]
| |
Om dat Laura voelt de pijn
Tyter van wreedt af-zijn.
Tyter mocht ick met u doolen
Door 't gheberghte, Bosch, en Dal,
Ick verliet mijn klaghten al;
't Gheen mijn hertje draeght verhoolen
Soud' ick brenghen aen den dagh
Soo ick eens mijn Tyter sagh.
Maer dewijl 't ghesicht moet derven
Tyter, daer ick soo om sucht.
Tyter, die van Laura vlucht:
Tyter, ach! Gedenckt te sterven.
Tyter, ach! wat ist mijn pijn
Tyter, sonder u te zijn.
|
|
