Eerlycke tytkorting

[p. 5]

Eer-rym,
Op de Echt-versamingh
Van den Vroomen Ionghman Ioannes Minevviet, Ende d'Eerbare deughd'-rijcke Ionghe-Dochter Sara Pieman.

Vergadert in den Houwelijcken Staet den 13 Augustij, Anno 1633. In Amstelredam.

AL wat het Aertsch gheslacht, de sterffelijcke menschen,
(Wt neygingh des natuurs, oft uyt begheerte) wenschen,
In dryen meest bestaet: voor eerst neyght onse sin,
Door wetten des natuurs, tot liefd', vermenght met min.
Ten tweeden; tot geluck, geluck en min. Ten derde;
Die wenschen wederom in desen te volherde;
O wensch, in dit gheval houd' ick u goet en quaet,
Goet zijt ghy in u selfs, in 't misbruyck 't quaet bestaet.
Ken dan de mensch het goet (door misbruyck) qualijck maecken?
Soo staet het misbruyck dan op 't hooghste te versaecken:
Om te volharden in 't geluck, en liefdens min,
Soo wert ( vereende twee) met my dan eens van sin,

[p. 6]

 

Ten aensien dat de min dyn herten heeft bestreden,

 

Wenscht ghy geluck daer toe, en dat niet sonder reden.

 

Ghy wenscht om min, om luck, niet voor een korten tijt:

 

Maer soo langh als ghy twee in 't leven eenich zijt.

 

Indien daer yemant vraeght hoe ick dit wil beleggen:

 

Ick antwoord, de natuur die sal 't haer selver seggen;

 

't Is eyghen aen natuur, te hellen na de min;

 

Doch, is min sonder liefd', soo isser misbruyck in.

 

Wenscht yemant om geluck, om minne te gebruycke,

 

En soeckt alleen door min de liefde 't haer t'ontsluycke,

 

Soo kender min noch luck volherden: maer in 't kort

 

Bevint de sotte min dat haer 't ghebruycken schort.

 

Min sonder liefd' is quaedt, 't luck wil gheen min versellen,

 

Ten sy men min by liefd', en liefd' by minne stellen,

 

Dan dient het luck de min, daer 't anders raeckt ten val;

 

Want in het kort gheseyt, hebt liefd', soo hebjet al.

 

Wat heb ick beter dan te wenschen aen u beyde,

 

Heer Bruydegom, Vrou Bruydt, als dat liefd' u geleyde?

 

Als dat ghy liefde pleeght in al 't geen ghy bestaet;

 

Want liefde (seyt de spreuck) het al te boven gaet;

 

Liefd' maeck de minne soet, in liefd' is min gelegen,

 

Door liefde wert gheluck, door 't luck de min verkreghen,

 

't Luck dat de liefde geeft, is min die vreughde teelt,

 

Soo dat de rechte min niet sonder liefde speelt.

 

Mint liefd', verliefde twe, liefd' min, door liefd' en minne

 

Kunt ghy in d'Echte staet geluck en zegen winne.

 

Dies ick noch eenmael wensch, Heer Bruydegom, Vrou Bruyt

[p. 7]

 

Dat ghy in minnens lust de liefd' niet buyten sluyt.

 

Min-luckige Minwiet, hoe heeft u 't luck verkoren,

 

V luck is uyt u dienst, u dienst uyt luck geboren;

 

Ghezegent sy de uur, geglorieert dien dach,

 

Op welck men (door u dienst) verliefde Sara sach,

 

Danckt gunstigh Cithere, ô Minewiet, ten ende

 

Dat sy haer milde gunst u minne waerdich kende:

 

Dat ghy in duyster niet, oft koude nare nacht,

 

In regen, ofte wint hebt buyten deur gewacht:

 

Oft met een hertvol vrees voor Piemans deur gelopen,

 

Op hoop, ghy die mocht sien tot uwen voordeel open.

 

Dit hebt ghy niet behoeft, dies thoont u danckbaer dan:

 

Dat binnens huys ghy wordt, Bruygom, Huys-heer, en Man.

 

O zegen vol geluck, ô luck vol liefd' en minne;

 

Godt geve dat ghy 't eyndt mooght vinden alst beginne:

 

Iuyght uyt met volle vreught Genooden al te gaer,

 

Dit Liedtjen tot een vreught van 't wel vereende Paer.