Cloris zijnde by Philida, krijght toe-seggingh haers wederminne, ondertusschen komt den Koninck af-gedwaelt van eenighe Adel op de Iacht, ter plaetse daer hy Cloris en Philida vindende, haer aenspreeckt, ontsteecken in Minne-lusten tot Philida, veynst voor Cloris hem om eenighe Land-saecken, een tijdt langh uyt het Hof te moeten begheven: versoeckt aen Cloris, alsoo hy (langh ten Hoof verkeert hebbende) de gheleghentheydt van dien wel wetende, het ghebieden soo langh aen wil nemen; 't welck Cloris na eenighe weygheringhe, den Koninck toe-seyt.
Cloris, afscheydt nemende van zijn gheliefde Philida, reyst na 't Hof, daer komende werdt in heghtenisse ghestelt, den Koninck sich kledende in schijn van Cloris, reyst na Philida, veynsende hem Cloris te wesen, ende soeckt door soodanighen middel sijn onkuysse lusten aen Philida te volbrenghen, de welcke met alle redenen sulcx soeckt te ontlegghen, tot de tijdt sy wettelijck met Cloris mochte getrout zijn.
Den Koninck met gheen smekingh tot sijn begheerte komende, soeckt met dwangh haer kuysheyt te schaken: doch wert verhindert door Philander die in vremt ghewaet (van Cloris komende) die hy inde gevanckenis ghesproken hadde, den Koninck door zijn komste vreesachtich maect, en doet vluchten, verhalende Philida, in wat manier hy Cloris ghevanckelijck ghesproken hadt.
Philida, op 't spoedichst, kleedt haer in Manne kleedingh, reyst met Philander ter plaetse, daer sy den Koninck voor de ghevanckenis by Cloris vint, de welcke zijn voor ghenomen lusten ontdeckt hebbende, den Harder om vergiffenis bidt: 't welck Cloris in sulcker voeghen aenneemt,
Auteursrechtvrij
