Mijn leven

Mevrouw J.
Brussel, 22 Februarij 1869.

.........................

Ik ben eergisteren in mijn schrijven blijven steken door een concert, waar ik met eene kleine française heen ben geweest. Wij scharrelen hier excellent het leven door, zonder cavaliers. In ons vrije Brussel komt men haast nog beter teregt zonder protectie dan met. Want als men alleen is rekent een ieder het zich ten plicht u voort te helpen, grootendeels uit nieuwsgierigheid of iets dergelijks, n'importe! Men komt er intusschen maar. Met mijne engelsche meisjes-kennissen dwaal ik ook als eene echte anglaise meê van de eene vertooning naar de andere. Dat zijn meestendeels ook jonge bloemen van mijn soort, die engelsche meisjes, in de période der ‘seconde beauté’, maar zich nog steeds aan de première jeunesse vastklemmende. Ik ben dan ook de eenige die steeds ‘Madame’ getituleerd wordt en maak als zoodanig het hoofd der bende uit. Laatst, op een engelsche soirée bijv. had ik mij eens heel mooi gemaakt op mijne manier. Ik was in het blaauw (zijde) een énorme sleep, hoog lijf met zwarte kant gegarneerd, lange mouwen, en eene lange zwarte kanten tunique, een blaauw lint door het haar en eene camée broche als eenig ornament. Alle andere dames, oud en jong, waren erg gedécolleteerd, de oudjes in satijn en zijde, de jonkjes in neteldoek en tarlatan, niemand was zoo deftig en stemmig als de ondergeteekende, ten gevolge waarvan een jonge baron, over wien ik zoowat heen gekeken had, zich aldus tot eene mijner engelsche kennissen wendde.

‘Cette jeune dame en bleu, c'est là votre amie, n'est-ce pas?’

‘Oui, Monsieur.’

‘C'est la fille du Général Krüseman, si je ne me trompe?’

‘Oui.’

‘Son père est ici?’

[p. 118]

‘Le voilà près du poële, ce vieux Monsieur à barbe blanche.’

‘Tiens, tiens, tiens, tiens! C'est là son père? Nous autres jeunes gens, nous l'avons toujours cru son mari, ce vieux Monsieur là!’

‘Mais non, elle n'est pas mariée.’

‘Elle s'habille tout à fait en dame pourtant; je l'aurais mieux aimée en blanc et decolletée comme vous, il me semble.’

Ik heb braaf gelagchen om de spijtige critiek van het goede mannetje en heel kalm geantwoord: ‘Je ne suis jamais décolletée moi; d'ailleurs, je tiens plus à ma propre approbation, qu'a l'admiration d'un inconnu, et j'aime beaucoup qu'on me prenne pour la femme de mon père, ça impose un peu.’

Dat hebben ze weêr veel te ouwelijk gevonden! Madame F. onze buurvrouw, inquièteert zich ook vreeselijk over mijn ouden dag en wil mij volstrekt uithuwelijken, peu importe aan wien, als de man maar rijk is!

.........................

Die goede ziel stapt elken Zondag drie keer naar de kerk en is elken Maandag te verkouden om te zingen! Dan komt zij hier om te studéren, en als zij geen noot kan uitbrengen, stapt zij heel pootig naar mijne boekenplank, waar ik haar met allerlei kunstgrepen van daan lok, uit angst dat haar een Voltaire of iets nog stichtelijkers in handen zal vallen. Nu heeft zij het dan zoo ver gebragt, dat ik éénmaal van den winter met haar mede naar de kerk ben geweest. Dat was een geluk!

‘Non irons toujours ensemble, n'est-ce pas?’

‘Oh non, cette promesse là je ne vous la fais pas!’

En na die ééne keer ben ik er nog niet geweest. ‘Impie!’ zou mevrouw ** zeggen, en ‘impie!’ zegt gij haar mogelijk na, als gij ten minste niet weet dat het groote attrait der kerk hier tegenwoordig de dominé is, die jong en ongetrouwd is en à la recherche d'une tendre moitié! Ik wist niets van al die secrets de tout le monde af en kwam heel onnoozel in eene compléte dames-gemeente vallen, mijne buurvrouw met het ernstigste gezicht verzekerende, dat ik haar hoog geroemden dominé volstrekt niet kende!

‘Oh! il parle si bien! Moi, je l'entends toujours avec tant de plaisir! J'espère qu'il vous plaira, que vous l'admirerez aussi.’

‘A-t-il beaucoup de grandeur et de simplicité dans le style, et une diction claire et facile? A-t-il la vois sonore, le vegard grave, la pose calme, et le geste imposant? Car vous comprenez que moi je ne me connais pas assez en discussions de foi pour m'intéresser à un plaidoyer biblique. Il me faut quelque chose de l'avocat et de l'acteur dans l'homme qui parle, autrement je préfère lire à écouter.’

Zij keek mij een oogenblik met groote oogen aan, waaruit ik begreep dat ik iets vreeselijk zondigs gezegd had, en ant-

[p. 119]

woordde toen vrij aarzelend: ‘Le monde l'accuse d'être un peu trop acteur, mais moi je ne le trouve pas’, liet zij er snel op volgen.

‘C'est qu'il ne l'est pas assez, alors.’

Daar stond hij in gloria vóór ons!

Ik kraaide het bijna uit van het lagchen, toen ik op eens mijn dominétje van van den zomer herkende. Ik geloof dat ik u die rencontre nog geschreven heb.

.........................

En dáár zat ik nu vlak vóór hem! Ik lachte mijzelve uit op dat dwaze oogenblik, en hoopte maar dat hij mij niet zien zou in die groote damesmassa. Naauwelijks was de preek uit, of ik hoorde naast mij: ‘Eh bien, qu'en dites-vous?’

‘Que c'est heureux pour lui, que cet homme n'a pas vécu il y a seize à dix sept siècles!’

‘Pourquoi?’

‘Parcequ'il me semble que je le vois déjà au loin, dans l'arène, se battant contre un lion! C'est le type d'un martyre.’

‘Il vous a plu pourtant? Vous avez admiré son sermon?’

‘Oui, mais j'aurais préféré le lire.’

‘Et vous n'irez pas dimanche prochain?’

‘Oh non, ni dimanche après non plus.’

Toen kreeg ik al de verhalen van de groote plannen van den dominé. Vacature voor ééne vrouw! Dat was om mij te animéren zeker! ‘Het doel wettigt de midddelen’, dacht ik bij mij zelve, en ik lachte sous cape, toen zij plotseling vroeg: N'aime-riez vous pas un pasteur pour mari?’

‘Je crois que je préférerais un acteur! Je me ferais chanteuse alors, ce qui ne conviendrait pas aussi bien à la femme d'un pasteur peut-être.’

.........................

Mina.