Mijn leven

Mej. C.H. 's Gravenhage.
Brussel, 29 Mei 1871.

.........................

Op een middag van Cabel te huis komende, (gij waart nog naauwelijks weg) vond ik de boodschap dat E. en E. er geweest waren om te zeggen dat zij in de stad dineren gingen, en daarna zouden terug komen om bij ons hun intrek te nemen, als er plaats voor hen was.

Verbeeld je zoo'n toestand! Uwe kamer was geheel als werkkamer ingerigt, en het roode naaistertje zat er, half bedolven onder goud en zilver gallon, te naaien, toen die mooije boodschap kwam. Een, twee, drie werd alles opgeredderd, het naaistertje weggezonden en de kamer in order gemaakt, en 's avonds waren de E's er behoorlijk geïnstalleerd.

.........................

De charmante *** beweegt hemel en aarde om kaarten voor haar concert geplaatst te krijgen. Cabel is woedend over het geheele concert en werkt haar tegen waar hij kan. De doctor heeft haar eenige dagen rust aanbevolen, opdat zij in die gewigtige oogenblikken hare stem tot hare dispositie zoude hebben, maar Cabel wil haar geen dag vacantie geven, dan onder voorwaarde van haar terstond te doen remplaceren door M. die dan voor goed zou blijven. Enfin, een geknoei om niet uit wijs te worden! Voeg hier nu nog bij dat *** in de gegeven omstandigheden het geld harer lessen niet missen wil, en dat zij met hare repetities niet overal tegelijk kan wezen, dan zult gij u zoo wat kunnen voorstellen welke kunstgrepen er in het werk gesteld worden om C. en mij te beduiden dat wij onze repetities in de classe krijgen en dus *** betalen moeten, alsof zij bij ons aan huis kwam! C. is er ingeloopen en betaalt, maar ik ben weder dom geweest, en geef geen sou, nu ik zie waar zij heen wil. Zij wordt nog al versierd met mijne bloemen en half gekleed met mijne kleêren! C'est fort!

.........................

Mijne costumen voor de Favorite zijn nog geen van allen af, mais le gros de l'ouvrage est fait, en het ensemble is allercharmantst! Mijne sandaaltjes heb ik ook nog niet te huis; al wat ik au complet bezit dat is mijn roodblonde Marguérite-pruik! Dio mio, welk eene vertooning! Nooit van mijn leven ben ik leelijker geweest! De E's hebben zich dol geamuseerd, toen mij dat toestel opgepast werd! Verlang toch nooit om blond te we-

[p. 162]

zen! Ik ben horrible! En alle anderen, die ik dezelve opgepast heb, zien er even horrible uit als ik, ofschoon de kapper enchanté over zijn werk was en mij, geloof ik, geheel als mutsenbol beoordeelde!

.........................

Ik ben blijde dat gij in den Haag eens eenige élèves van andere meesters gehoord hebt, die u in de sfeer van klank gebragt hebben. Ik zit hier altijd nog in allerhande onaangename mixtegeluiden verward. Van morgen zijn M^r. en M^me. X. in de classe geweest (gij herinnert u dat vrouwtje, hetwelk *** bespotte omdat zij zooveel âme had?) Zij heeft den duo uit den Trouvére met C. gezongen en zij deed mij onophoudelijk aan dat chanteurtje uit Amerika denken, dat met armen en beenen sloeg en het huis afbrak, maar geen geluid gaf om gehoord te worden! Enfin, ik begrijp niet veel van ‘l'école française’, zoo als Cabel dat noemt! Het gaat er meê als met de gansche natie: ‘veel geschreeuw maar weinig wol!’ Want al die molenwiekende en stampvoetende talenten ontleed, dan wordt de stem geréduiseerd tot drie noten en een trou!

Ik moet tegenwoordig en poitrine zingen, niet meer tot sol, of la bémol, maar tot ré en mi bémol in de hoogte!

.........................

maar dat kan mij ook niet bekoren, en nu vechten wij over de¹ hooge poitrine mi, zoo als wij eerst over de lage mi en mixte gevochten hebben. O die mannen! En dan verwondert het u dat ik niet van de mannen houd! Lieve exemplaartjes in de buurt! Verleden heeft hij zich eens schrap gezet om mij, in tegenwoordigheid van ik weet niet wie, te vragen waarom ik naar Ambroiselli was geweest om een engagement te zoeken: ‘Je vous aurais cru trop de dignité pour aller courir chez ces gens là!’

‘Ça m'est bien égal chez qui je me rends, car n'importe où je me trouve, je reste toujours qui je suis.’

‘Mais enfin, pourquoi avez-vous fait cette démarche là vous même?’

‘Parceque personne ne l'aurait fait pour moi, et qu'elle devait être faite pourtant.’

‘Mais moi, pourquoi ne me l'avez vous pas dit? Si vous voulez vous faire entendre, je ne demande pas mieux que de vous présenter moi-même, et comme il ne me coûte qu'un mot pour faire venir Ambroiselli chez moi.....’

‘Je n'y tiens plus. Cet homme a mon adresse; si son intérêt sera de venir m'entendre, il viendra; si non, qu'il reste chez

1 Ik vraag aan ieder die verstand van zingen heeft, of men niet ijzersterk moet zijn, om door zulke tegen-natuurlijke méthodes heen te worstelen, zonder keelziekte of longtering te krijgen? Ieder ander dan ik was, geloof ik, ook bezweken aan de gevolgen van de proefnemingen!
Noot van 1877.

[p. 163]

lui, moi j'ai fait ce que j'ai cru nécessaire, et maintenant je ne fais plus rien et je ne me soucie plus de personne. Au mois de Juilliet je pars pour l'Amérique; mon Père m'a donné son consentement et c'est tout ce qu'il me faut, je me moque du reste.’

‘Comme vous voulez! N'en parlons plus.’

‘Oui, n'en parlons plus.’

Hoe vindt gij zijn quasi intérêt? Ik geloof dat hij met Ambroiselli een luchtreis in een ballon zal maken om mij in Amerika te présenteren als het niet meer noodig zal zijn! Gij ziet uit dit alles dat de vriendschap nog niet veel toegenomen is sedert uw vertrek, integendeel! Ik kook tusschenbeide in de classe en dan zeg ik zulke mooije dingen, dat ik calmeer en hij met koken eindigt!

.........................

Cabel heeft groote haast om naar Parijs terug te keeren. Ik denk dat ik hem deze keer maar alleen zal laten trekken en, als ik nog tijd van studeren over heb, dien maar aan Steveniers en Quélus wijden zal, daar de engagementen-chimère in Parijs dezelfde waarde heeft als hier!

.........................

Mina.