Mijn leven

Mej. Hélène Gerritsen. Utrecht.
Brussel, 6 September '72.

Beste Hélène!

Ben je weer boos op de ontrouwe vriendin, die niets van zich laat hooren? Was je maar hier, dan kon je niet kwaad meer zijn, al wou je ook nog zoo graag! Och, arm! ik heb het zoo druk gehad! en dan heb ik niets goeds voor u kunnen doen, dat beneemt ook de lust tot schrijven! Hebt gij eindelijk de romance ‘Deux Coeurs’ ontvangen? ‘The old Songs’ enz. zijn noch hier noch in Londen te krijgen, al die kleine, lieve airtjes zijn in Amerika uitgegeven en hebben het nog niet zoo ver gebragt als wij, tot Europa!

.........................

Gisteren heb ik u een exemplaartje van mijn brief aan A. Dumas gezonden, een onbeduidend ding, dat behandeld wordt alsof het heel wat was, recommandaties en critiques, een geheel tumulte brengt het te weeg, zoo klein als het is! En bij honderden wordt het verkocht; verbeeld u dat men het hier reeds door de fransche papieren kende, eer ik zelve nog één enkel exemplaar gezien had! Wat zal er van mij teregt komen, met al dat over het paardje tillen! Het wordt hoog tijd dat ik eens ter dege gesiffleerd word, om mij weer wat neer te ploffen!

.........................

[p. 257]

In het begin van October heb ik een concert in Parijs en verder weet ik nog niets van den aanstaanden winter af! Espérons dat hij beter zal wezen dan hij zich laat aanzien, want het is tegenwoordig ellendig met de muziek gesteld.

Dáár ontvang ik juist uw brief! Hoe zijt gij vergiftigd geworden? - Met mosselen, champignons, of iets dergelijks? Och lieve mensch! doe maar als ik en leef maar van biefstuk en eijeren, dan hebt gij nog het minst te vreezen. Het doet mij intusschen regt veel genoegen dat gij weder geheel hersteld zijt en de vergiftiging in haar leelijk werk is blijven steken.

.........................

Mina Krüseman.

P.S. Daar is alweer een courant met een articeltje, die is voor u!