Mijn leven
(1877)–Mina Kruseman[p. 274] | |
boek voor eigen rekening. Ik vertrouw dus dat UEd. zoo goed zult willen wezen van mij te helpen, en begin maar dadelijk met u te bekennen dat ik niets af weet van de wijzen van uitgeven hier in Nederland. Ik heb een soort van fancywerk geschreven, geen boek vol kennis en geleerdheid, geene poëtische fictie rijk aan stoute droomen en onwaarschijnlijkheden, geen verhaal, geen roman, geene novelle zelfs, maar alles en niets; want 't is een droeve kreet uit het werkelijke leven, een zwakke copy van de fantastische réaliteit, een greep in de natuur gedaan, en weergegeven, vrij en grillig als de waarheid. Mijnheer Nijhoff noemt het een roman, en wil het voor zijne rekening uitgeven en de winsten met mij deelen, indien ik er een roman van maken wil, maar ik houd niet van aangenomen en vastgestelde vormen, en ik ben zelve ook zoo fantastisch door het leven gesneld, dat het mij niet mogelijk zoude wezen ooit iets redelijks te leveren in een door een ander vastgestelden vorm. Zonder veranderen dus, zonder vormen, en zonder voegen naar mode of gewoonte, wilde ik het uitgeven, zoo als het hier voor mij ligt. Niet verkoopen, maar voor mijne eigene rekening. Zou UEd. zoo goed willen zijn van mij te zeggen hoe ik in dit geval moet handelen? Hier beweert men dat uitgeven voor eigen rekening geen gebruik is, (weêr geen gebruik!) en dat een voor eigene rekening uitgegeven werk niet in den handel te brengen is. Ik heb van iets dergelijks noch in België, noch in Frankrijk, noch in Engeland of Amerika ooit gehoord, en hoop dus dat het in Nederland ook zoo niet zal wezen. Mag ik nu hopen dat UEd. mij de kosten zal willen opgeven van één vel druks, letters als deze bijv., of van honderd exemplaren van een boek van 25 à 27 vellen druks, en de vermindering van prijs voor de volgende twee, drie honderd exemplaren, alsook de wijze waarop die, eenmaal gedrukt zijnde, in den handel te brengen zijn. .........................
Mina Krüseman. |
|