Mijn leven

Den Heer M. Nijhoff.
's Hage, 6 December '72.

WelEdele Heer!

De condities waarop u mij voorstelt, mijn roman¹ ‘Schetsen naar het Leven’ uit te geven, neem ik dankbaar aan.

Zes honderd exemplaren voor uwe rekening uitgeven, waarvan vijf honderd voor u en honderd voor mij, vrije beschikking, terwijl ik het manuscript terug krijg en alle regten, vertalen, herdrukken enz. enz. voorbehoud, en geen exemplaar in den handel zal gebragt worden dan voorzien van mijne handteekening², en niet vóór dat de opdragt aan H.M. de Koningin aangenomen of verworpen zal wezen.

Deze condities zijn, voor zoo'n vrijheidlievend mensch als ik ben, zóó mooi, dat ik ze zonder aarzelen aanneem, en u mijnen hartelijken dank aanbied met mijne vriendelijke groeten en de beste wenschen voor de toekomst.

Met de meeste hoogachting

Mina Krüseman.

1 Deze titel werd later door den Heer Nijhoff veranderd in ‘Een Indiesch Huwelijk’, als vlag, zeide hij, om lezers te lokken.’
‘Ik zeil onder geen valsche vlag!’
Na lang kibbelen kwamen wij tot: ‘Een Huwelijk in Indië’, ook een onjuiste titel.

2 Die handteekening-kwestie heeft ook nog heel wat woorden gekost! Ik moest vertrouwen in den grooten Nijhoff hebben, zoo'n eerlijke, brave, loyale man! Het zou een beleediging, een grievend bewijs van wantrouwen zijn, mijn eigen werk zelve te teekenen, enz. enz. enz., enfin, ik gaf toe, het contract werd veranderd, en de handteekening bleef achterwege. Gij zult later zien, mijn goede vriend Publiek, hoe hoog-noodig, juist tegenover den goeden, braven, trouwen Nijhoff, mijn handteekening geweest was om mijn werk te beschermen tegen ontvreemding.