te schrijven en te telegrafeeren om de verschillende intrigues uit elkaar te houden en op 't juiste oogenblik te verijdelen! Gelukkig ben ik op de hoogte van alles en kan ik dus handelen alsof 't voor mij zelve was. Hoe geheel anders is Lize dan jij bent! Zij treuzelt niet en twijfelt niet en spreekt zich geen oogenblik tegen. Zij vraagt raad en volgt dien op, zoo stipt mogelijk, en dan wacht ze geduldig af wat er van haar handelingen komen zal. Jij vraagt ook raad, maar volgt dien niet op en begint met wachten vóór dat je handelt! Ik kan niets meer voor je doen. In mijn oude brieven kan je alles lezen wat ik je te zeggen heb; of ik je dat zelfde nu tien, of twintig, of honderd maal schrijf, wat geeft dat? Jij wilt me toch niet begrijpen en ik kan mijn tijd nuttiger besteden voor anderen die mij wèl begrijpen. Doe met mijn brieven wat je wilt, 't kan mij nu niet meer schelen, de tijd is voorbij. Van den zomer komen ze uit, dàt weet je, wil je je familie daarvoor bewaren zorg dan zelve, 't kan me niet schelen hoe, dat je vóór dien tijd je beloofde drie duizend gulden hebt, waarmee je naar Indië, of liever nog, naar Amerika kunt gaan; want Van Deventer heeft aan *** geschreven dat zijn lieve Jennytje in Indië wou blijven; en zoo lang zij niet hier zijn ga ik niet heen, dat weet je. Ik geloof dat ik 't nu met al je familie-oorlogen (waaruit ik niet wijs kan worden) veel verstandiger zou vinden dat je naar Amerika terug keerde, dan dat je alleen naar Indië ging. In Amerika toch heb je een thuis, een vriendin en een zaak; je behoeft daar slechts heen te gaan om ten eeuwigen dage van je familie verlost te zijn. En ze willen je 't geld geven als je van mij af bent, zeggen ze! Welnu dat ze over de brug komen met hun beloofde, gestolene, en weer beloofde schatten! Je kunt hun nu zelfs hun laatste hoop op sparen benemen, want ik ga niet naar Indië. Zij hebben dus van mij niets meer te vreezen, niets dan 't uitkomen van mijn brievenboek. Zoek hen nu niet te verontschuldigen door mij van daag of morgen te schrijven dat je je geld gekregen hebt, want dat geloof ik toch niet vóór dat je goed en wel in Amerika bent aangekomen.
Wat ik doen zal weet ik niet. Ik heb afscheid van Nederland genomen en kom hier dus niet terug. Misschien ga ik weer naar Frankrijk, of naar Rusland, zoo als ik vroeger reeds van plan ben geweest te doen. Enfin, wij zullen zien wat 't lot beslist. Dit is de tweede keer reeds dat mijn lieve zusje Nen 't mij onmogelijk maakt naar Indië te gaan.
.........................
Ik moet straks weer lezen en ga morgen weer verder, tusschenbeide moet ik varen of met een rijtuigje mijn weg vervolgen, omdat alles onder water staat, tot de sporen toe.
Laat dezen bief lezen.
.........................
Mina.
Auteursrechtvrij