Mijn leven

Mevrouw L. Amsterdam.
Brussel, 15 October '76.

.........................

Wat zegt gij toch wel van 't engagement van Elize Baart? Dat is ook: ‘Wat elkander lijkt, vindt elkaar!’ Hij is net zoo'n révolutionnair als zij, en beide droomen van samen strijden, en dweepen van vooruitgang en volmaking! Hoe jong! - Ik heb hun heel prozaïsch geschreven dat ik zulke plannen heel mooi vond, maar... ‘Ik vind geluk in vriendschap: gelijk-op denken en gevoelen. Maar geluk in 't huwelijk: denzelfden smaak hebben in kleinigheden’. Enfin, zij beweren beide gelukkig te zijn en ik hoop dat zij 't blijven zullen. En attendant is Korteweg door zijn ‘al te geävanceerde denkbeelden’ buiten betrekking geraakt,

[p. 237]

en aangezien 't zeker langer dan een menschenleven duren zal, eer Nederland in die geävanceerdheid gegroeid zal zijn, zoo heb ik hem aangeraden ook zijn toevlucht tot Indië te nemen; misschien kwam hij dáár wel terecht dóór de aanbeveling ‘niet dom genoeg voor Nederland!’ Où se niche le mérite! 't Is toch in alle vakken eender bij ons! Wil je hazenpeper maken, neem een konijn! Wil je een krab zien avanceeren, kijk naar den kolonel van de militaire academie te Breda! En... loop hem na, als je avanceeren wilt! of... als je vooruit wilt komen zonder vooruit te gaan!

Wij hebben hier in Brussel ook allerlei grappen gehad van den zomer; een tentoonstelling van ‘Hijgiène et sauvetage; men vond er al wat noodig was om menschen te kerven en lijken te verbranden! Ambulances, au complet; roodekruis-werktuigen, de toute beauté; losse armen en beenen, d'une élégance parfaite; enz. enz. Een philantropische ostentatie, die om oorlog schreeuwde, anders niet; moord-charité en lancet-liefde, alleen te gebruiken in tijden van kogel-vriendschap! - Ik vind die uitvindingen allemaal heel mooi, maar ik zie geen kans ze te apprécieeren zoo als de mannen van het vak doen, integendeel, ik wou er een trofée van maken en tot voetstuk een duitsche monster-kogel gebruiken; dan kon de heele stellage dienen om 't nageslacht een klein idée te geven van de domheid, wreedheid, inhaligheid en pronkzucht van onze eeuw, die de menschen in flarden schiet om ze weer als een legkaart in elkaar te zetten, en ze in stukken hakt om ze, als ledepoppen, weer samen te voegen met scharnieren, die stroef gaan! Wat zullen ze in Rusland groote wonderen verrichten, als ze, in den aanstaanden oorlog, al dat moois gebruiken kunnen! En wat zal de philantropie weer schitteren, als ze, zonder onderscheid van rang, of stand, of nationaliteit, een Engelschman met 't bloed van een Rus naar huis zal zenden en een Franschman zal leeren loopen op de beenen van een Mof! - Kon ze al die menschelijke wezens maar in eens leeren vliegen, dàt zou 't radikaalste middel wezen, want dan vlogen alle legers weg, en bleef de liefdadigheid met de kanonnen en de geweren zitten, die zij dan naar Amsterdam kon zenden, als bijdrage voor 't aanstaand museum van oudheden, dat zeker op de ruïnes van 't Trippenhuis gebouwd zal worden, voor 't geld dat de commissie van 't Nederlandsch Tooneel verdiend zal hebben op den vooruitgang der kunst!

Die Amsterdamsche¹ oudheden zijn weer karakteristiek!

.........................

Mina.

1 Ik strijd altijd tegen oudheden die geld kosten, omdat de kunstkoopers ze meestal uit het verledene opdelven met 't lucratieve doel om ze de plaatsen toe te kennen, waarop de werken van onze tijdgenooten vóóral recht hebben.