Met de poppen gooien

[p. 41]

De piloot

‘Ik word later toch maar liever boer,’ zegt Madelief.

‘Boerin,’ zegt Roos.

Jan-Willem lacht.

‘Wat lach je nou?’ vraagt Madelief.

‘Omdat het niet kan,’ zegt Jan-Willem. ‘Boer worden.’

‘O nee?’ zegt Madelief kwaad. ‘En waarom dan niet?’

‘Boer kan je niet wórden,’ zegt Jan-Willem. ‘Je wordt als boer gebóren.’

Madelief is even stil.

‘Net als een koningin,’ zegt Roos. ‘Dat kan je ook niet wórden. Daarom word ik moeder.’

‘Ja,’ knikt Jan-Willem. ‘Moeder kan je wórden.’

‘Jij?’ vraagt Madelief venijnig. ‘Of ben je als moeder geboren?’

Jan-Willem geeft maar geen antwoord.

‘Oliebol,’ sputtert Madelief nog na.

Roos gaat achterover liggen in het gras. Ze kijkt naar de blauwe lucht. Witte wolken dobberen traag voorbij.

‘Wat je later wordt, dat kan je eigenlijk niet weten,’ zegt ze.

Ze denken er over na.

‘Een beetje wél,’ zegt Jan-Willem. ‘Als je bij voorbeeld dierenarts wil worden, dan word je bij voorbeeld tandarts.’

[p. 42]

‘Daar snap ik geen bal van,’ zegt Madelief.

‘Nou, als je boer wilt worden, wórd je bij voorbeeld dierenverzorger.’

Dat vindt Madelief niet zo gek. Dierenverzorger. ‘Ik denk dat ik dát maar word,’ zegt ze blij. Ze gaat met een tevreden gezicht naast Roos liggen. ‘Dierenverzorger,’ zegt ze nog een keer.

‘Wat wil jij eigenlijk worden?’ vraagt ze aan Jan-Willem.

Jan-Willem kijkt verlegen naar de grond. ‘Dat weet je best,’ zegt hij zacht.

‘O ja, piloot hè?’ Madelief gaat rechtop zitten. Ze houdt haar hand boven haar ogen, tegen de zon. ‘Wat zou je dan denken van ballonnenman?’

‘Ach, vlieg op,’ zegt Jan-Willem.