|
| |
| |
| |
Silvander,
Vechtstroomzang. Ter verjaaringe van den heere Anthony van Hoek.
Koom, blanke Vechtnimf, help Silvanders jaardag vieren.
Laat nu langs Ouderhoek uw' blonde golfjes zwieren.
Uw orgelkeeltje klinke in 't Stichtsche paradys,
Gelyk voorheenen, deez' geboortedag ten pryz',
Dan zal het piepend riet de held're klanken vangen,
En leeren 't pluimgediert de maat van uw gezangen.
'k Zie, gy verhoort myn bede, ô aangenaame vloed!
Gy beurt het hoofd om hoog met uwen waterstoet,
Gezeten in een kring van zwaanen, die zich wasschen
En dart'len om uw koets, in deeze zilv're plassen.
Gepluimde zangers houdt uw keeltjes stil, ei sus!
De Vechtnimf wenkt, en groet Silvander, dunkt me, aldus:
Gelukkig was de dag waar op gy zyt gebooren.
My heugt hoe Amalthé u uit haar vollen hooren
De zegenvruchten schonk, toen gy, een teder wicht,
Uwe oud'ren aanzaagt met een lachend aangezicht.
Pomone liet u met haar goudgeele app'len speelen,
En Flora koesterde u in haare bloempriëlen.
De Muzen daalden van 't Arcadische Parnas,
Zo dra Bellona uit deez' streek verdreven was,
| |
| |
En gy een jonkske waart, de hoop van uwe maagen,
De vreugd der oud'ren, en de wellust hunner dagen.
Ik heb u sints dien tyd den zegen voorgespeld,
En dat gy de eer zoudt zyn van 't omgeleegen veld.
Zo ziet de hovenier in 't botten van de boomen,
Wat bladerbotten zyn, of wat tot vrucht kan koomen.
Myn hoop, Silvander, is geen losse hoop geweest:
Gy haat het stadgewoel, en uwe stille geest
Bemint myn vrolyk Tempe en zalige landsdouwen,
Waar in de lust, en vreugd, en vreede zyn te aanschouwen
Een koning zoek' vermaak, hy vindt niets dan den schyn,
Nu zorgt hy voor zyn ryk, dan schrikt hy voor 't fenyn.
Laat anderen om schat en groote winsten draaven,
Zy zyn tot aan den dood, met goud geboeijde slaaven:
Silvander slyt in vreede op Ouderhoek zyn jeugd.
ô Lieflyk landvermaak, vrindinne van de deugd,
Wat baart gy vrolykheid en innerlyk genoegen,
Indien des hemels gunst zich aan uw zy wil voegen,
Gelyk ze op deeze plaats haar schoone straalen spreit,
En schept een paradys van lust en heerlykheid.
Saturnus goudeeuw bloeijt in deeze groene streeken.
Hier aamt men frissche lucht, hier bruisschen klaare beeken.
Al wat het aardryk geeft, verschynt hier op den disch,
Het veld geeft wildbraad, en myn stroom de blanke visch.
Hoe vrolyk mag ik nu in weelde speelemeiën,
En dart'len langs het riet met myne waterreijen:
Wyl hier de vryheid heerscht ten nut van 't vaderland.
Geen Stichtsche Bisschop steekt nu huis en hof in brand,
Of plundert hier omtrent de ridderlyke Sloten.
Geen Graaf van Holland poogt hem uit den stoel te stooten.
Men vreest nu voor geen Spaansche of Fransche roofharpy:
De vryheid heeft me ontboeijd van alle slaverny.
Nu zie ik aan myn stroom, voor schansen en rondeelen,
| |
| |
't Bouwvallig overschot van machtige kasteelen,
Getuigen van den ramp, die ik heb uitgestaan.
Wat vreemd'ling ziet myn stroom niet met verwond'ring aan,
Daar zo veel hoven, zo veel kunstige prieelen,
Den grootsten vorsten zelf de zinnen kunnen streelen?
Maar gy ô Ouderhoek munt uit in deezen oord.
Gy hebt den Ryksmonarch Czaar Peter zo bekoord,
Dat hy zyn keizerin, princessen, staatjuffrouwen,
En edelingen liet uw heerlykheid aanschouwen;
Uw schoone lindelaan, uw vyvers ryk van visch,
Uw berg, waar op 't prieel der duitsche muzen is.
Maar hoe uw lof ook ryst, ô pronk der stichtsche hoven,
Silvander, heusch van aart, gaat allen lof te boven;
Waarom het maagschap hem begroet, bemint, en eert,
Ja vriend en vreemd zyn deugd, en braaf gemoed waardeert.
Leef, heusche landheer leef, in voorspoed veele jaaren,
Daar 't vrolyk vogeltje in de ritselende blaâren
Den lof der vryheid zingt, of vliegende af en aan
Uw geest vol aandagts houdt in uwe lindelaan,
Terwyl 't zyn nest maakt in uw netgeschoren' haagen.
Of schept gy meer vermaaks de visschen te belagen
In mynen klaaren stroom, met angelroe en net,
Of hebt gy uwe fuik in mynen vliet gezet,
Ik zal uw' hoop voldoen en karpers, baars, en snoeken
Doen zwemmen naar deez' plaats, en door myn list verkloeken;
Zo smaakt gy de uitgekiptste op uwen ryken disch,
Die door des hemels gunst zo mild gezegend is.
Gepluimde zangertjes verheft uwe orgelkeelen,
Vliegt naar de karperkom bezet met lustprieelen,
De groene galery is heden uw Parnas;
Zingt, zingt, terwyl de visch zal spartelen in den plas,
En zich de muzen naar dit Helikon begeeven:
Lang moet Silvander op het land gelukkig leeven.
|
|
Auteursrechtvrij