Beschryvinge van de stadt Hulst

[fol. *6r]

Op de Beschryvinge der Stadt Hulst, Door den heer Jacob van Lansberghe, Borgermeester der selver Stadt.

SOo heft dan Hulst het hooft om hoog,

(Schoon kleen) als andere grooter Steden;

Dus blinckt haer Oudtheyt in ons oog,

Uyt d' Assche der Vergetelheden.

De Schrijver die te rugge kijckt

Veel Eeuwen opwaerts; merckt de Plecken

Naukeurig, waer een vonckje blijckt

Om Wieg en Naems-begin t' ontdecken:

Die duyster, by verloop van tijt

Hem toeligt met een flauwen doorschijn;

Hy onvermoeyt in dapp're vlijt

Brengt Schatten uyt die Mijn' te voorschijn:

Soo 't yder Hooft-Stuck schicklijck meld;

Wat stormen des Gevaers ontvloden,

De Stadt geredt zy, en hersteld

Van Swaerd, van Brand, van Waters-noden.

Haer grondt beverst met Martel-bloet

[fol. *6v]

 

En, hoe gebuckt voor 't juck van Spanje,

 

Sy wierd herwonnen door de moedt

 

En Wapen-kragt van 't fier Orangie;

 

En vorder.... Maer waer toe den ren

 

(Dat doch geen glans aen 't werck kan geven)

 

Te volgen van die snege pen?

 

Daer in doorleert en fix bedreven:

 

Als sijnd' al blockend opgegaart

 

In vroege jonckheyts avond-uyren;

 

Doch d'uytgift tot nu toe gespaart,

 

Gerijpt, beschaaft, om bet te duyren.

 

Dit voorbeeld moet de loffer jeught

 

Doen overtuygt van schaamte blosen,

 

Die domplend' in hun dwase vreugt

 

De bloem haars tijts verwarelosen.

 

Sanderus maalde als Guicciardijn

 

De Stadt met weynigh grove streken;

 

Lansberghe toontse in netter schijn

 

Haar selfs, schoon aan haar selfs ontleken:

 

Die nu haer Wapen-Crans verwenst,

 

Van steecklig Hulst, om met Laurieren

 

Een beter groen dat niet verslenst,

 

Haer Borgermeesters hooft te cieren.

Geertruyd Gordon de Graeuw.