Uit 's levens ernst en kluchten
(1904)–Eliza Laurillard[p. 208] | |
| |
[p. 209] | |
Wel platsprakig, maar toch goedig,
Zegt alras een burgervrouw:
‘Uwe schijnt benauwd te weize.’
En de man zegt: ‘Ja, juffrouw.’
‘Jongens, jongens!’ spreekt ze verder,
‘Wat een mins wel geife sou,
Om van sou ies of te komme.’
En de man zegt: ‘Net, juffrouw.’
‘Maar der is niet heil feul baat vour.’
Zegt ze; ‘sou gefatte koû
De oursaak sijn? je kan niet weiten.’
En de man zegt: ‘Neen, juffrouw.’
‘'k Heb een swager, net as uwe,
Die zen borst is ook sou rouw;
En wat heb die al verdokterd!’
En de man zegt: ‘Zoo, juffrouw.’
‘Onlangs had ie nog soo'n vleuchie,
Dat je ies beiters wachte sou;
Maar 't is nou al weir veul slimmer.’
En de man zegt: ‘Toch, juffrouw?’
‘Sie je, ik denk: de doud is 't endje,
Wat je ook al prebeiren woû.’
En de man stapt uit den wagen
Met de groet'nis: ‘Dag, juffrouw!’
|
|
