Dialogus Creaturarum dat is Twispraec der creaturen

[fol. l7v]

Van die leeu die sijn twe iongen elck een wijf gaf Dyalogus lxxxvi. |

EEn ²⁹⁰ leeu gaf sijn twe ionghen elck een wijf ende gaf hen el- | ken voer die mede gaue een bosch Mer eer hijse van hem | woude laten sceyden leerde hijse in drien dinghen ende | [5] seyde. O mijn kinderen onthout ende bewaert dese drie dinghen | die ic v leer ende ghi selt dan wel staen Dat eerste is dat ghi vreede | houden salt mit uwen volckDat andere den bosch dien ic v gheef | seldi also regieren ende bewaren dattie beesten ende die dieren daer in | vermenichfoudicht mogen warden Dat derde is dat ghi niet vech | [10] ten en selt teghen den mensche Dese leeringhe hielt die oude wel | ende wort groet ende rijc van goedeMer die iongher verstoerden sijn | volck ende had geen vrede binnens huys waer om hi mit toor- | nighen moede inden bosch liep ende dode alle dieren die daer wa | ren ende verderf den bosch ende quam tot groter armoeden: Op een | [15] tijt quam hi visiteren sinen broeder ende siende dat hy rijc wort ende | groot seyde hi Ic onsalighe leue in armoeden ende groter onureden | ende du verblijdeste di in weelden ende vrede. Doe antwoorden | die oudeste Die gheboden ons vaders en hebste niet ghehouden | ende daer om comen alle dese quaden opti Mer ganc mit my in | [20] den bosche ende sich hoe ic ons vaders goeden heb bewaert: Ende | doe si te samen inden bosch quamen was daer een iagher dye | sijn stricken settede op dat hi sommighe beesten soude mogen | vanghen Als dit die ionghe leeu sach seyde hi totten ouden. | Siestu niet dit menskijn dat di begheert te verderuen Die ou |

290 E initiaal, 3 regels hoog, geen zichtbare representant.

[fol. l8r]

de antwoorden En weestu niet dat wi ons vaders gebot heb | ben dat wij teghen den mensche niet vechten en sellen Die ion- | gher antwoorden O hoe sot bistu: wilstu dijn edelheyt des leeu | wen alsoe verliesen om alsulke woorden die niet en sijn te ach | [5] ten Ic sal hem an sticken scoerenEnde als hi aldus totten mensch | liep ende die stricken niet en wachten wort hi gheuanghen in | die netten Ende die oude ghinck te huys ende seyde WIe ²⁹¹ | sijn vaders ghebot volbrenct. en wort van nyemants quaet | ghekrenct. Hier wt machmen merken hoe seker ende goet dat | [10] tet is dye gheboden onser ouders te houden ende dattet recht | is te obedieren horen gheboden. Paulus scrijft ad colocenses | kinderkijns obediert uwen ouders inden here want dat is recht | Men seyt een fabel dat een leeu van ouderdom in een kuyl lach | ende tot hem quam sijn ionghe dye seer sterck was. wien dye | [15] vader seyde Verblide di wantti alle dieren ontsien ¶ Mer een | dinck leer ic dy als dattu nymmermeer en wilste vechten tegen | den mensche want hi die alre sterckste is bouen al Die ionghe | wort hier wt becoort ende socht den mensch om teghen hem | te vechten ende vant twe ossen in een coppel tesamen ghebon- | [20] den ende vraechden hem ende seyde Sijdi menschen. Si sey | den neen wij mer wij ²⁹² sijn vanden menschen aldus ghedwon- | ghen Daer nae vant hi een tellenaer mit hoef ysers beslaghen | ende een sadel op sijn rugghe desen vraghede hi ende seyde ¶ | Bistu die mensch dien ick soeck Hi antwoorden neen mer ick | [25] ben vanden mensche aldus bereyt Die leeu verwonderde hem | van desen ende voortgaende vandt hi een lantman die een gro | ten boem doer saghede Tot desen seyde die leeu Maect di haes | teliken bereyt want ic teghen di vechten wil Die man antwoor | den laet ons eerst dit hout sniden. Dan sellen wi nae strijden | [30] Ende hi leerden den leeu dat hy sijn poten steeken soude in die | sneede vanden hout. op dat sijt soe veel te eer dat hout souden | moghen sniden Die leeu stac sijn poten in. ende die man toech | dye saghe wt ende clemmede des leeuwen poten int hout alsoe | dat hi grote hulpe riep vanden boeren die daer bi woenden Ende tot- | [35] ten geroep des lewen quam alle dat volck vanden dorp mit stocken ende |

291 W initiaal, 1 regel hoog, met zichtbare representant.

292 wij mer wij lees: mer wij.

[fol. l8v]

swaerden om den leeu doot te slaen Als die leeu dit sach ende hi int | gat was liet hi sijn clauwen int hout steken ende also mit bloedigen | voeten wech lopende mocht hi nauwe ontgaen. Ende keerde weder | tot sijn vader ende bekenden doe mit onderuinden dat sijns va- | [5] ders leeringhe goet ende profitelick was. |