Dye hystorien ende fabulen van Esopus

[fol. K3r]

§ (120) Die seste fabule is van twee honden |

Hy is wel dwaes ende te mysprisen die hem verheft in dinghen daer hi hem billickx | om verootmoedeghen soude ghelijc hier. Het was een huysman die twee hon | den hadde. waer af die een die luden plach te bijten sonder te bassen. te wetenne al | [5] stille swijghende ende den steert tusschen de beenen slaende Ende den anderen plach te bas | sen. maer en beet nochtans nyemande Als die huysman ghewaer wart de quaet | heyt van die honde die beet ende niet en baste. zo hinck hi hem een belle aenden hals. | op datter hem elc af wachten soude. dies die selue hont grootelijc hem verhief. ende | hielt des dandere honden vele te mindere Alzo datter een oudt hont was ende wijs | [10] die welcke seyde tot hem Du sotte beeste nv sie ick wel dat ghij dwaes sijt ende ra- | sende. in dien dattu meynste datmen v die belle aen ghehanghen heeft doir uwe ver- | dienste. want sekerlijc men heeftse dij aen ghehanghen omme dijne boosheit en- | de verraderijen wille. in bewijsenissen dattu valsch bist ende voire te wachten Desen | ghelijcken die luden die hem noch verhueghen in haer oude sonden ende hem die be- | [15] roemen Het ware wel dwaes vanden dieue diemen hanghen soude an een gul | den ketene dat hi hem daerom verblijdede. want hem die scoouheyt²³² van dier kete | nen aen sijn leuen niet en batede. |

232 scoouheyt lees: scoonheyt.