Subjectieve reportage

[p. 20]

XXX

Een gouden strand, het schuim der golven bloeit,
de winden die uw harenval vergaarde
omzwerven mij, in uwe ogen gloeit
een hartstocht als van zee en witte paarden.

De waaiergang van uwe hoge flanken
gaat mij op duiz'lend lichte wegen voor.
Verscheur nog niet de vele tere ranken
waarin ik willoos mij aan u verloor.

Zijt gij nog jong, onstuimig of bezonnen?
Onmoog'lijk dat uw pad ooit 't mijne kruist.
Heb dank want gij hebt niets aan mij gewonnen,
ik ben als 't graan dat langs uw schouders ruist.