Poëtische werken. Deel 9. Treur- en blijspelen. Deel 2

[p. 1]

Hulde aan Van Speyk.

Het oproer zegevierde in Belgiën: de Nederlandsche troepen, ten gevolge van een noodlottige staatkunde òf niet goed aangevoerd, òf niet goed gebruikt, waren overal terug getrokken: en de blaam van lafhartigheid bleef, hoe onverdiend ook, op hen kleven: de rol, welke de Prins van Oranje te Antwerpen gespeeld had, had het mistrouwen der Natie opgewekt tegen hem, wien door geboorte en bekwaamheden het opperbevel over een getrouw leger toekwam: buiten 's lands waren wy een voorwerp van smaad en bespotting geworden: binnen 's lands heerschten rouw en moedeloosheid - toen, op 5 February 1831, de zelfopoffering van een jeugdigen Luitenant ter zee op nieuw als een elektrieke vonk alle harten in hoop en vertrouwen ontvlamde, en het bewijs leverde, dat, waar Nederlanders nog tot zulke daden in staat waren, alle hoop nog voor Nederland niet verloren

[p. 2]

was. - De gelukkige uitdrukking van Withuys, te dier gelegenheid zoo treffend gebezigd:

Holland is twee eeuwen jonger

Dan het was voor vijftig jaar,

was die van het algemeen gevoel. Lier en penceel wedyverden in het verheffen van het glorierijke feit: de Schouwburg bleef deze reis niet achter; en het hier volgende dichtstuk werd eerlang ten tooneele gevoerd. Luide werd het toegejuicht, en herhaaldelijk ten gehoore gebracht: gewis bracht de treffende slotdekoratie, vervaardigd door den ongelijkbaren Pfeiffer, wel het meeste aan die gunstige uitkomst toe.