Poëtische werken. Deel 10. Treur- en blijspelen. Deel 3

[p. 135]

Overzicht van De bergwerkers.

Ik heb reeds in het voorbericht gezegd, waarom ik dit stuk vertaalde. Uit eigen beweging zoû ik er nimmer toe gekomen zijn; want hoezeer het oorspronkelijke, wat bevalligheid van gedachten en versifikatie betreft, den beroemden lierzanger waardig zij, zoo is het, als drama, alleronbeduidendst, en ten eenemale van vinding ontbloot. Ja, wat erger is, de fabel zondigt tegen de dichterlijke waarheid. Of druischt het niet tegen het gevoel des toeschouwers aan, die eenmaal door den dichter in de tooverwaereld vervoerd is, wanneer hy Roosjen, na door een bovenmenschlijke macht weggeroofd en in 't hart der rots verborgen te zijn, weder langs zeer menschlijke middelen uit haar kerker verlossen ziet? en is het niet onwaarschijnlijk, dat die machtige Runal, die de geheime tooverkrachten der geestenwaereld tot zijn beschikking had, deze niet te baat zoû genomen hebben om zich te verzekeren, dat zijn prooi hem niet op een zoo alledaagsche en eenvoudige manier weder ontrukt kon worden? 't Is waar, dat de booze geesten in de Duitsche legenden

[p. 136]

doorgaands domme duivels zijn, die zich op de onhandigste wijze gedragen en met open oogen laten bedotten. Voorts weet men reeds dadelijk, dat Alberga de beide gelieven beschermen zal, en men gevoelt dan ook niet de minste ongerustheid omtrent hun lot: mede een hoofdgebrek in het drama, 't welk vordert, dat de geest des toeschouwers in een gedurigen staat van spanning worde gehouden, waarin hy dobbere tusschen hoop en vrees. Zeker neemt men in een Zangspel dit alles zoo naauw niet, en is het dramatische doorgaands een zeer ondergeschikt gedeelte van het geheel; - maar een dergelijke verschoning, die geldig zoû wezen voor een gewonen libretto-schrijver by een reizend Italiaansch tooneelgezelschap, mag niet worden bygebracht waar het een dichter als Körner betreft.-