O rijkdom van het onvoltooide

[p. 73]

2

In het besomberde vertrek
hangen de onverbroken uren,
de wonderen van vroeger duren
zonder verliezen en gebrek.

De plooien zijn nadenkend zwaar
en starende de strakke hoeken,
er komt een fronsen van de boeken
als was een wenk, een wachten daar.

En in den rond gesloten kring
is het vervuld, en langsgegleden
is iets als oogen, lichte treden
en handenfijnte. O hongering!

Uw zangerige stemval klinkt,
een zacht en kinderlijk vermanen
en ongezien een wolk van tranen
op den gebukte nederzinkt.