[p. 224] | |
De aaiste jannewaris. (Dialect van Schiermonnikoog.)'k Hef 't wal faker al probeere
Om iean stök yn eilaaunstaal,
Mair ik mocht het drooij' of keere,
't Hiea altiid so'n rare faal.
'k Sil het nog reis iean keer waaigje,
't Is ne(1) myn gebeurtedei,
'k Sil myn harsens so lang plaaigje,
Dat het mi doch lökke mei.
't Slimste is mair om 't to skrieuwen,
To dichten, sjöch, dat taol(2) ik net,
Mair om 't aolles so to wrieuwen,
Dat het feur elk laosber wert.
't Is dan d' aaiste Jannewaris,
Dus fan sollem(3) Neaijiers dei;
Dar't elk di maorne eer bi daar(4) is,
Is 't feur son dan selfs al dei.
Ja, ne wiimlet op de strieäte,
Lytje en goat(5) fan huus to huus.
Gimmen ken het jaan neu(1) lieäte,
Skeun cent bi cent, 't fult doch de buus.
Ieuwral wer't men komm of staaije(6),
Daadlik: ‘Glok yn 't neaije jier.’
Wat men heere of wat men sjaaije(7),
Alles is dan yn plezier.
Mair, och! 't is noch ieans gen jaaune(8),
Of 't giea(9) wier op 't aaude speur,
De ieane makke d' eaur(10) to skaaune,
Dat di maorne noch wiea yn fleur.
Ja, ik leeuw wol fast, dat föle
Wenstje en jao wette't net,
Skeun 't wal fan har lippen röle,
Jao sizze't, mair jao mien het net.
Ken men dat so gauw forjette
Wat uus oine mule sei?
Wil er doch wat maair op lette,
Freaunen, as 'k jemm' bidde mei.
En dat rochjen(11) fan in eaur,
Har(12) lak en brak to laozen.
Elk biskeauw hem sollem jeewr,
Dat sue wat botter waoze.
En Jezus sei uus aaik: wi sille
En eaur gen kwaaid oon dwaan,
Mar krekt so as wi 't sollem wille,
So moät wi 't 'n eaur aaik jaan.
Kom, lieat uus dan mooi(13) 't Neaije jier
En botter paaid betrede,
Dan waaundelje wi mooi pleizier
En elk is dan to frede.
As elk dat paaid gued haaude ken,
En komt disz dei feur uus dan wier,
Dan reupt elk 'n eaur mooi bliidskip to:
‘Gelok en segen yn 't neaije jier.’
| |
Oon de laozer.'t Is 't aaiste yn uus oine spraak,
Forskeunje dus de dichter;
Want seker, docht(14) hi het wat faak,
't Wert botter en aaik lichter.
Wil mi dus furt gen straf oplizze,
As 't somtiids net to loazen wiea;
Want 'k ken 't jemme wol mooi wierheid sizze:
'k Wiea bliid, dat(15) ik het so fier hiea.
H. Conter.
|
|