Theatrum amoris divini et humani

[p. 16]

Cribratio Amoris.
VIII.

O Anima! cuius Amoris gratiâ militaris? hic ⁺ quid nisi fragile, nisi plenum periculis, & per quot pericula peruenitur ad maius periculum? pereant haec omnia & dimittamus haec vana & inania; conferamus nos ad solam inquisitionem eorum quae finem non habent. & eorum quae Amor diuinus vanno sibi reseruat. illa sunt vtilia, illa sunt sancta, illa sunt quibus aeternam gloriam tibi comparabis. repurgat vterq́ue Amor, vannat de diuinus & dimittit temporalia & terrena, quae te ad aeternam ducerent perditionem. cribrat Sancta humanus, & reseruat inania quae sub apparentiâ boni, speciem aliquam vtilitatis & voluptatis preseferunt. Sed tu, ô Amator mundi, cribra illa prudenti cribro iudicij tui. Quin age, & serio rem tangamus: quid si tota haec ⁺ mundi machina, plenâ manu, quidquid in sese deliciarum complectitur in te parata sit effundere, qualia tandem aut quanta tibi conferre possit, enumeremus. Honores dabit, inquies; fumi sunt. diuitias; vmbrae: nomen ae famam; aura & strepitus. voluptatem dabit denique; fallax prurigo est, primò blandiens postea dolens. & quidem ista omnia deteriores non rarò nos reddiderunt, meliores ferè numquam.

+ August.

+ Cat.

[p. 17]

Cribrement de l'Amour.
VIII.

Comme ces deux Amours ont des fins si contraires,

Chascun d'eux se choisit des moyens necessaires
Et tasche finements de s'asseurer sa fin:
Leur fin & leur moyens ont ceste difference,
Que chascun d'eux finit par ou l'autre commence;
Vois doncq qui te plaist plus, l'humain ou le diuin

Cada qual dellos se queda
Con differente moneda.

Den eenen sift, den anderen want,
En elck hout dat hem best ghehant.