Theatrum amoris divini et humani

[p. 24]

Crudelitas Amoris.
XII.

⁺O Anima! noli credere celerrimè antequam verè finem videas. Multos amantes crudelitas ⁺ sua circumuenit; libenter enim credunt quod optant.

Vix dederat terris ignem, sua furta, Prometheus;

⁺Pan furit, & flammis oscula ferre parat:

Quantus, ait, nitor hic! (nondum cognouerat ignem)

Et ruit, & laesas vix trahit inde manus.

Dum, quid ames, videas; properates differ amores;

Heu scelerata Venus, cum celerata venit!

AMor saeculi ducet te ad aulam, noli illi credere; subitò forsan, & breuissimo tempore ad summas te promouebit dignitates, sed vt citius & altiùs te detrudat in profundissimas calamitates & miserias. superbiâ inflabit te, sed vt tamquam pila pronior voluaris ad quaeuis flagitia. Auri, gemmarum, munerumq́ue cupiditate inflammabit te, sed vt aureo laqueo strangulata, in aeternas flammas praecipiteris atrocissimè crucianda. ad computatorium vocabit te; vtinam? calculorum, ad computantis arbitrium instabilitas, tibi symbolum sit mutabilitatis honorum & dignitatum, ad nutum Principum & Regum.

+ Phocyl.

+ F. Petrar.

+ Cat.

[p. 25]

Crudelité de l'Amour.
XII.

Le brillant de ce feu, at charmé ce satyre,

Comme faict la beauté, l'ame, & l'oeil, quelle attire,
Pour l'obliger tantost au mesme repentir.
Pan fit de son erreur condigne penitance,
Et l'ame la ferat, lors que sans cognoissance
Elle aymera l'attrait, quelle deuroit hayr.

Los que como el triste Pan
Sin conoçer se enamoran:
Con el su ignorancia lloran.

Te minnen datmen niet en kent,
Heeft Pan, en menich man gheschent.