Theatrum amoris divini et humani

[p. 72]

Dementia Amoris.
XXXVI.

Vsque rogas, negat vsque tibi crudelis amica:

Ecquid adhuc duro mens en Amore gemit?

Me remorantur, ais formosa vincla puellae,

Vinola vel Herculeâ non soluenda manu.

Tu quid vincla voces, age nunc videamus inepta;

⁺Morio vel stramen, compedis instar habet.

Vincla genae mihi, vincla comae, mihi vincla papillae;

Hei mihi. quot vinclis, corde ligatur Amans!

Stramine quam tenui stultorum crura tenentur;

Stultus Amans vinclum non nisi tale gerit.

QVotie rerum hamanarum interior aliqua cogitatio animum mihi subit, non possum non feriò deplorare, imo & indignari, affectuum nostrorum non inscitiam modo, sed insaniam. irretitos nos Amoris, voluptatumque mundi nescio quibus illecebris, sat scimus, & futile iugum excutiendi ardor non aliquis nos inuadit.

+ Cat.

[p. 73]

Folie de l'Amour.
XXXVI.

Voici follastre amant, l'image de ta vie,

Voici le ioug cruel qui la tient asseruie,
Regarde ta prison, prens garde à tes liens;
Plaindre la liberté sans euiter sa perte,
Ne sortir du danger la porte estant ouuerte,
Qu'est ce? que publier que tu n'a pas des sens.

Como Amor es tan esperto,
Para cautiuar vn neçio,
No quiere cordel mas reçio.

Den sotten minnaer is alsoo,
Ghebonden met een enckel stroo.