Literatuurcongres*
En toch moet je blijven schrijven,
dat er geen water komt uit de kraan
jij uren verliest aan het sjouwen met emmers,
dat het dak precies boven jouw schrijftafel lekt...
Juist moet je door blijven schrijven;
wat is anders een literatuurcongres
zonder schrijvers, zonder proza en poëzie?!
En al valt soms het dure E.B.S.-licht uit
midden in een woord, midden in een punt
Dus moet je blijven schrijven,
ook al gaan zovelen liever naar een snackbar
dan naar een boekwinkel of kopen zij liever
een slof sigaretten, een dyogo of een whisky
dan een goed boek..., tóch moet je schrijven;
want een land zonder eigen literatuur...
Dit gedicht is samen met de volgende twee gepubliceerd in ‘De Ware Tijd’ van 25 juli 1997 i.v.m. Het Eerste Literatuurcongres ‘Schrijverschap 2000, nationaal of internationaal’ in Ons Erf te Paramaribo, van 26 t/m 28 juli 1997.
Auteursrechtelijk beschermd