..., want nooit wordt alles gezegd

Gedichten voor wie niet voor niets zintuigen en hersenen heeft

[p. 105]

Koesteren wat je hebt*

Als ze er niet meer zijn,
de vakbonden, hoe zwak ook
hoe zeer wij het soms
oneens zijn met hun leiders,
zijn wij opnieuw beland
in de donkere jaren
vóór Louis Doedel en Anton de Kom

Als ze er niet meer zijn,
de massaorganisaties
van vrouwen, studenten en jongeren,
hoe zwak ook
hoe zeer wij het oneens zijn soms
met hun leiders en leidsters
zijn wij opnieuw verzand
in de duistere tijden
van barbaren en slavendrijvers

Als ze er ook niet meer zijn,
de journalisten
de eigen dichters en schrijvers
met hun kranten
boeken en stations,
hoe zeer wij het soms
oneens zijn met hun zeggen en schrijven,
zijn wij opnieuw gestrand
in de somberste jaren
van de eeuw die wij achter ons laten.

14 december 1997.