Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 30]

Leedsje.

Veur Sjra Houwen.

Dao kaome dèkser langs 'ne weeg
E meitske en 'ne jong.
Zie waor te voot, heer in 'n kouts
En 'r sjmakde mèt zien tong.
Of heer 't veur 't peerd of 't meitske doog,
Dat weit iech al neet mie,
Meh es iech miech neet d'rin vergis,
Daan waor 't veur alle twie.

't Meitske keek al wel ins op
Nao 't kuitske en de jong,
Heer naom daan zienen hood ins aof
En sjmakde mèt zien tong.
Of heer 't veur 't peerd of 't meitske doog,
Dat weit iech al neet mie,
Meh zie geluifde toen alvas:
Dat deit 'r veur alle twie.

En op 'ne sjoenen aovend, jeh,
Toen zag obbins dee jong:
‘Zèk, klummel bij miech in mien kojts.’
En 'r sjmakde mèt zien tong.
't Peerdsje zöchde wel ins hel
En dach: ‘Meh noondepie!
‘Iers sjmakden heer veur miech allein,
‘En noe deit 'r 't veur twie.’

[p. 31]

 

Ze rijde same dèkser noe

 

't Meitske en de jong-,

 

En wie 'r vaan häör 't jaowoord kraog,

 

Toen sjmakden 'r mèt zien tong.

 

Mistruustig keek 't peerdsje um

 

En dach: ‘Meh noondepie!

 

‘Noe is 't neet m'ne baas allein,

 

‘Noe sjmakke ze alle twie.’