Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 38]

Lèste kalenderdaog.

Iech haang e jaor noe aon de moer

En weur zoe akelik dun,

Iech gaof mien bèste daog eweg

Aon eeder vaan mien vrun.

Wie me miech heij gehaange heet

Toen waor iech flink en dik,

Meh elken daag, daan woord vaan miech

Get weggehaold, getik.

En in 't begin, toen doog dat niks,

Iech had väöl veurraod toen.

Wat lèt me daan op ein zoe'n dink,

Dat vind me gans gewoen.

Meh wie 't naojaor kaom in 't land

En daomèt slechte daog,

Toen kraog iech kawwer in m'ne rök

En pijn in miene maog.

En of iech grijnd' en snuutskes trok,

En keek al erreg sip,

Me sjäörde en me trok mer door

Es waor iech vaan zjezjip.

Noe staon iech in mien hummeke,

Mien daog die zien getèld.

Gaw kump de allerlèste hand

Die 't lèste bleedsje hèlt.

[p. 39]

 

Daan haolt me miech weer vaan de moer,

 

Iech bin jao niks mie weerd,

 

Dao kump 'nen aand're in mien plaots,

 

Want iech bin vaan de geert.

 

 

 

Iech weit sjus wieväöl daog tot iech

 

Nog in 't leve bin,

 

En is 't lèste blaad gesjäörd:

 

D'n tied heet ziene zin.

 

 

 

Meh wèt de mins ouch wievaöl daog

 

Heer nog te leve heet?

 

Wel sjäörde heer! Iech minderde!

 

Meh dat... verstoond heer neet!