Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 47]

Vaan twie vröchte.

Dao waor 'n wortel en 'n reub,
Die kôste ziech al langer.
De reub waor 'n astrante preij,
De wortel waor get banger.

Es zäödsje waore ze door de wind
Zoe mer bejein gesmete,
Noe stoonte ze in 'nen hook
Door eederein vergete.
De reub die greuide hiel breid oet,
De wortel woort get langer.
De reub waor 'n astrante preij,
De wortel waor get banger.

Toen kaom obbins wie ellek jaor
De Maos get hoeger kieke
En wat in Heugem los mer waor
Môs veur 't water wieke.
De stroum dee somers gans besjeemp
Ziech sjievelt langs de kejje,
Waor noe obbins, ao zoe astrant,
De velder leeg aon't mejje.
En ouch eus wortel en eus reub
Die môsten 't misneete
Ze woorte zoe obbins zie twie
Mer oet de groond gerete.
Wel heele zie ziech vas aonein
Zoe lang es zie mer kôste,
Totdat de Maos te sterk woort
En zie loslaote môste.
De reub die dreef hiel gaw eweg,
De wortelweeg waor langer.
De reub waor 'n astrante preij,
De wortel waor get banger.

[p. 48]

 

De wortel is toen aongeland

 

Op 't eiland: de Maosmeule,

 

De reub die waor d'n daag deveur

 

Al op de Green aon't speule.

 

De Maos die zakde laanksaam weer

 

En pesde neet mie langer.

 

De reub waor gaw opnui geweend,

 

De wortel waor get banger.

 

 

 

Dao kaome miejer wort'le toen

 

Aon dee kant vaan 't water,

 

En aon de kant vaan Wiek dao waor

 

EI reubeveld get later.

 

De Treechteneers waore zjeloes

 

Op wat de Green aon Wiek gaof,

 

De Wiekeneers die hadde geer

 

Wat 't eiland aon Mastreech gaof.

 

Dao kaom 'n reuze zjaloezij,

 

't Goong haos neet mie langer.

 

De reub die lachde ins deveur,

 

De wortel waor get banger.

 

 

 

En op 'n nach toen spraok Mastreech

 

Ziech aof um te goon ratse,

 

Me voor toen stèl euver de Maos

 

In 't duuster, want zoe'n fratse

 

Die dorref me zoe euverdaag

 

- Bang veur de Wiekeneere -

 

Mer neet oethoole en daoveur

 

Môs me 't snachs raskeere.

 

Me trok de reube oet de groond

 

En wèrkde dao wie spoke

 

En smörgens waor me in Mastreech

 

Mer reubesop aon't koke.

 

Meh wat waor 't geval gewees

[p. 49]

 

Die nach? De Wiekeneere

 

Die hadde op dezelfde wijs

 

In Treech 't goon perbeere...

 

Me had 't eilensje gaw leeg,

 

De poonte volgelaoie,

 

D'n daag denao aot me in Wiek

 

Niks mie es wort'levlaoie...

 

Noe had me alle twie niks mie,

 

De zjaloezij waor euver,

 

En vaan de wortel en de reub

 

Waor gaar en gans niks euver.

 

Allein bleef veur Mastreech de naom

 

Bewaord vaan REUBESLIKKERS

 

Terwijl de Wiekeneers tot nog

 

Touw heite WORTELETIKKERS.