Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 54]

Mèt kèrremes.

Mèt kèrremes, mèt kèrremes
Daan höbbe veer plezeer.
Peer zörreg veur de kèrmessent,
Veur vlaoie zörreg Meer.
'ne Knien dee is al vètgemas,
'n Hin kump in de sop
En kinne de sent veur e speebak d'raof,
Daan geit dat ouch nog op.

Mèt kèrremes, mèt kèrremes
Daan höbbe veer plezeer.
De vlaoie zien mèt dikke spijs
Apaartsjes dun vaan leer.
En daan de fijn gooi krentemik
Die vaan de sôkker kraak,
Weurd smörges bij de koffie al
Mie es haaf kaaid gemaak.

Mèt kèrremes, mèt kèrremes
Daan höbbe veer plezeer.
Zoe noe en daan ins oet te goon
Dat deit heij eeder geer.
Me löp daan saam de merret op,
Köp oliekeuk en frit,
Of kiek 't leuk gedoons ins aon
Es m'achter e gleeske zit.

Mèt kèrremes, mèt kèrremes
Daan höbbe veer plezeer.
Dat is nog 't awwerwètse fies
Vaan de Mastreechteneer.
En al wat in de vreemden is
Dat kump deen daag nao hoes,
En it en drink en maak plezeer
En veult ziech ech weer toes.