Wat Limbörg heet en wèlt behawwe

[p. 18]

Breef vaan 'ne werrekeloeze aon Slevruike in d'n Oktobermaond.

Slevruike, eur beeld steit geseerd op de sjouw
Mèt e keerske, 'n deukske, 'n blom.
Iech beij bij Uuch saovens mèt kinder en vrouw
Geer kint miech en 't is daoveur tot iech kom
Nao Uuch tou mèt dit breefke, wat geer
Wel wèlt leze Slevrouw ezzebleef.
Iech sjrijf mienen ielend mer zoe dao-in neer
En sjik 'm Uuch daan miene breef.

't Is e verhool wie 'ne roezekrans,
Meh de roeze die zien lang verdord,
Iech weit neet of elke kral nog is gans,
Meh mien hart höb iech toch drin gestort.
Ouch de geheime die zien heij debeij,
Meh glorievol zien ze noe neet,
Ze zien ieder dreuvig es allemaol bleij.
......Miene breef weurd neet leuk wie d'r zeet.

De twellef artikele vaan 't gelous
Die zien goddaank good nog en gaos.
Goddaank tot nog neet al is oetgedouf
Wat mien moojer miech vreuger mètgaos.
Meh dèks is 't hel te geluive Slevrouw
Noe mèt alles altied weurd gespot.
Me vraog ziech dèks aof: Boe moot 't nao tou?
Eu toch zien veer kinder vaan God!

[p. 19]

 

Miene breef weurd wie 'ne roezekrans,

 

Iech höb al in maonde gei werrek,

 

Iech trèk vaan de steun en dat is 't gans

 

En mien vrouw is neet al te sterrek.

 

Meh 't ergste is, de verklungels d'n tied

 

En de leefs zoonder doel en 't is

 

Of diech alles te väöl weurd, te ing en te wied,

 

En ofste väöl höbs en al mis.

 

 

 

Slevruike, Geer höb mesjiens tije gekind

 

Tot Sint Sjoezep gei werrek mie had.

 

Tot d'n ermooi, dee euveral leukskes door vind,

 

Ziech bij Uuch toes ouch neer had gezat.

 

Ao hellep miech daan, én mien kinder én vrouw,

 

Zoe goon veer vas d'roonder en gans.

 

Hellep us, buurt nao us Moojer-Slevrouw!

 

.........Dat is miene roezekrans.

 

 

 

Slevruike, eur beeld steit geseerd op de sjouw

 

Mèt e keerske, 'n deukske, 'n blom.

 

Ich beij bij Uuch saovens mèt kinder en vrouw

 

Geer kint miech en 't is daoveur tot iech kom

 

Nao Uuch tou mèt dit breefke, wat geer

 

Wel wèlt leze Slevrouw ezzebleef.

 

Iech sjreef mienen ielend nier zoe dao-in neer

 

En sjik 'm Uuch noe miene breef.

[p. 20]

Veer wèlle behawwe:

Eus kruzer langs de weeg,
Die us doen dinke aon Slivvenhier
Aon wat Heer doog veur us.
Eus kruzer in de sjaole en in cus hoeshawwes.
Veer wèlle ze plaotse in de umgeving boe ze toes hure,
In de mitrailleursnèste boe eus jonges ligke,
In de lifkouwe die roesjend door de sjachte suize,
In de wèrrekplaotse en febrikke,
Euveral! En wèlle stoon
Bij Häöm, bij de kruusleevenhier
Op den dräj vaan de weeg: