kaom in orde en nao nog euver d'n eventuweel te koupe kedo te höbbe gesproke, boe me netuurlik iers veur môs zien, wieväöl geld me bejeinkraog, woort de vergadering geslote en alvas mètgedeild tot 't groet kommitee euver 'n week weer zouw be jein komme en vaste planne zouwe veurgelag weure.
De dames en de mieste hiere gónge nao hoes.
E paar täöfelkes gónge nog 'ne slaag tóppe en, 't wèrrekkommitee sloog dadelik de han inein en heel de ierste bestuursvergadering.
Wóbbe had 'n uigske geknik tege bekker Steves en nog e paar aandere en die hadde dadelik in de smieze tot de sjeunmeker get mèt Braam had. Me sjaarde ziech bejein en mèt groete belangstèlling vollegde ze de techniese oeteinzètting vaan Wóbbe euver 't doeve-ei oonder de knaarriepóp.
Es Wóbbe tege Braam spraok doog 'r dat op ziech Hollans en tege de aandere spraok 'r Mastreechs.
‘Steven, is 't woer of neet, heet dee knaarrie vaan miech dat doeve-ei oetgebreuid, jao of nein?’
‘En, of,’ zag Steves mèt 't serjeuste geziech.
‘Zie je nouw, je wouw me eerst niet gegloof hebbe.... daar heb je de bewijze.... ik heb het jong dadelik aan hem gegeve....’
Steves stóng bekind es 'nen iersten doevemèlleker. Dat wis Braam ouch.
Dèkser es ins had 'r Zoondags mèt stoon te kieke es de doeve môste trökkomme en 'r waor ouch al ins bij Steves nao d'n doevespieker opgekrets bove de bekkerij, veur de slaag te zien.
‘Je weet toch wel Braam’ zag Steves ‘die lichtendonkele, die ik je toen heb late zien, die toen gepaard was met die brikroje waar ik later die witpen en die schullever uit heb gekrege, nouw dat was ze. 't Is een mooie
Auteursrecht onbekend
