Wieker Lui

[p. 83]

Harie

Waor dat jaor 'ne late Paose!

't Vreugjaor had iers mer stèllekes aon 'ne greune sjien getrokke euver de nog naakse buim, meh oonderins waor 't losgebroke en alles stóng noe te proonke mèt 'n nui frisheid.

De weie droge witte broedsbekètte vaan bleuiende buim.

De mèrrekdes tot 't Paose góng weure. Neet allein aon de natuur, meh ouch aon de lui en de hoezer. Dao waor op de dörrepe gewit en getaard. De kèrreke woorte opgepôts. De vroului, door de Pastoer opgerope, höbbe oonder leijing vaan de pastoersmaog gewèrrek mèt deuk euver de kop geboonde veur de stöb. 't Spinneweefsel is vaan de mör gehaold mèt beurstele aon lang stekker; ze höbbe de vloer gesjroomp en gesjoord mèt zeipluter, tot de plevuize blinke en me vaan gladdigheid haos d'reuver oetsjievelt; de beechsteul zien opgeboend, ze zien neet mie oet wie 'n doedse wachkamer, meh winke vruntelik noe t'rs in dezen tied zoeväöl vaan binne mote weuren opgeboend.

In de hoezer haange zuver gordijne. Dao is de groete póts ouch achter de rök.

Nog e paar daog en de vasten is oet! Noe ruuk alles nog nao zeute bökkeme, smeert me sjroep en weike kies op z'n boteram, meh daan kump Paose!

Harie stoont veur de vinster vaan zie kemerke op 't simmenarie en keek oet euver de bleui vaan d'n hoof. Nog e paar daog en 'r zouw zien plechtige ierste Mès doen in Wiek, in de kèrrek boe 'r geduip waor en z'n Kemunie had gedoon.

[p. 84]

Heer daankde Slivvenhier veur 't groete wat 'r häöm gegeven had en memoreerde nog ins bij zien eige de lèste weke veur de wijing. Veural dach 'r aon de retraite, die 'm 't priesterleve nog mie es aanders veur ouge had gebrach es get geweldigs. Get sjoens en dreuvigs; get zwoers, haos te zwoer veur minselikke sjouwers, meh dat liech zouw weure door de höllep vaan Häöm aon wee 'r noe gans touwbehoort...... Ougenblikke vaan twiefel waore de lèste jaore op 't simmenarie dèkser gewees, meh noe veural oonder de retraite had 'r ziech sterrek geveuld en verlank nao de wijingsdaag. En wie de Bissjop häöm de han had opgeleg en heer wierdig bevoonde waor mèt al de aandere um gans invoudige knech te weure vaan de groete Meister, toen waor e gelök euver 'm gekomme en gans, gans had 'r ziech aon God opgedrage.... zie werrek.... alles.... ouch zie leve es 't môs....

Wie 'r d'n ierste kier ziene zege moch geve aon z'n awwers, z'n breurs en zusters, toen waor 'r zoe intens blij gewees.... en die blijdsjap kulmineerde in 't feit wie 'r d'n daag denao in de intiem kapel vaan de Broeders in Wiek z'n ierste stèl mès had geleze veur zien femilie en heer de kemunie moch geve aon allemaol. Heer moch dat! Heer, Harie Lemeer.... Domine non sum dignus.... Waor heer die ier wierdig, veur Slivvenhier te geven aon z'n eige awwers, die dao mèt traone in de ouge aon de kemuniebaank zaote?

't Waor 'n week gewees vaan de deepste emoossies en Paosdaag zouw 't groets gebäöre goon aofslete...... Heer had zien ideaal bereik.... en daan euver e paar maond hoopden 'r keplaon te weure en te kinne wèrreke. Es de Bissjop 'm mer neet heij of dao perfesser maakde. Die môste d'r netuurlik ouch zien, meh dat waor toch neet wat 'r ziech vaan 't priestersjap had gedruimp. Heer wouw zoe gere in de vol zielzöroreg

[p. 85]

zitte en parochiewerrek doen.... Kristelier.... patternaat.... beech hure.... hellepe in meuilikke ougenblikke.... bijstoon bij 't aofsjeid oet dit leve.... leijing en raod geve veur die 't 'm zouwe vraoge.... Meh, 'r leep d'n tied veuroet! Mer iers ins aofwachte wat Slivvenhier veur 'm had weggelag.

'r Stèlde ziech z'n eige al veur op 'n dörrep en daan in dezen tied vaan 't jaor, mèt nui leve en nui greun. Paosweek op e Limbörgs dörrep!

De lui die gans de liturgie vaan de gooi week mètmaakde! En daan de blije Paoszaoterdag en Paosdaag! Es smörregens de klokke trökkomme oonder ál de gloria's vaan ál de kèrreke; este de klokkeklaanke preufs in de loch nao de daog vaan zwiege; este eier roondgestruijd ligke op alle meugelikke en oonmeugelikke plaotse, daan weurd boete neet väöl mie gedoon.

Ao, 'r kin ziech dat zoe fijn veurstèlle.

Me keert nog heij en dao get voel bejein, reek nog ins euver de kiezel vaan de häöfkes en sjóffelt nog e bitteke in de moostums. Es 't twellef ore is weurd de piep gestop en 't vlemke vaan de zwegel dans 'nen alleluja mèt de rouk vaan d'n tobbak, dee weer zjwaamp nao de lange vaste....

Smiddags trèk Vajer ziech e beter peksken aon en geit nao de stad veur te beechte of heij of dao nao de paoters. Mam is smörregens al bij Pastoer of keplaon gewees....

En daan Paosdaag! Blij lui in e blij land, wat Limbörg hèt! 't Land, boevaan de lui nog get in ziech höbbe vaan de tej herders, die laoge roontelum Bethlehem; vaan hun eige hèllige, die heij duipden en preekde, lang veur tot me in aander streke vaan eus land wis wat hèllige waore; vaan de kruusridders boevaan v'r nog de kastiele kinne, ridders, die wegtrokke nao 't

[p. 86]

Hèllig land, wie Sint Bernardus gepreek had op Slevrouweplein....

Dao waor 'r mèt zien gedachte weer in zien eige stad trök. Slevrouweplein.... Slevrouwekèrrek.... Slevruike Ster der Zee.... Klein kapel väöraon in d'n awwen tempel, boe 'r zoe dèks kneelde en höllep vroog in daog vaan bangen twiefel.... Klein kapel mèt 't beeld, vertroujd aon edere Mastreechteneer, boeveur heer daankbaar d'n daag nao zien wijing gebeijd had....

En Zoondag zal 'r daan zien ierste hoegmès zinge in z'n eige kèrrek.... Heer wèt wie de straot heet samegewèrrek wie ze ziech weer ins oonderein höbbe gevoonde, al die lui, die hamel en pitstang en verfkwas kinne hantere.... en heer wèt tot alles wat ze doge neet allein veur häöm persoenlik weurd gedoon, meh veural um uting te geve aon de blijdsjap tot weer eine vaan hun in d'n deens vaan God is opgenome.

Dao veel 'm in tot 'r nog môs sjrieve euver dee kedo dee 'r nog debij kraog. 'r Zouw 'ne kruzefiks numme, meh wis nog neet wat veur eine. Foto's had 'r gekrege vaan dee vaan Bemele, vaan Bun, vaan Elsloo, vaan de lange Slivvenhier oet de Sintervaos en 't Zwart Kruus vaan Wick en ein veur ein bekeek 'r ze nog ins.... Kruzer, aaid en sjoen, die verweerd waore aon 'ne boujn of tege de moer vaan 'n kèrrek; kruzer boe de makers in eder get apaarts hadde gelag.

Kiek dee vaan Elsloo.... 'ne Boerechristus.... Ineingesjtók liechaam mèt 'n geweldige oetbeelding vaan 't lije.... gemaak door 'nen arties of 'ne boeremins, dee de kuns in ziech droog veur mèt zie steekmets leve te geve aon e simpel stök hout en dee Slivvenhier gezeen had es 'ne mins vaan eus boereland, dee gewèrrek had en geploeterd in de Limbörgse klei en toen gelije, zoe deep es 't lije mer kôs zien.... Dee vaan Bun daotegeeuver waor fijnder, mèt 'ne stèlle lach vaan berös-

[p. 87]

ting.... 'n zuver oetdrökking vaan 't ‘'t Is volbrach’.... Dee vaan Bemele mèt get edels in de kop en 't gans lief.... Dee vaan....

Ao, ze waoren allemaol eve sjoen en lestig waor de käös, tot 'r eindelik dach aon zien eige kèrrek, mèt häör eige Zwart Kruus, wat es klei keend al zoe'nen indrök op 'm maakde en boevaan de legende häöm altied imponeerde.

Harie zat ziech aon zien taofel en sjreef aon 't kommitee tot 'r z'n käös had bepaold. Es Wiekeneer zouw 'r ouch 't kruus vaan Wiek numme.

De porteer kaom 'm zègke tot iemand veur 'm dao waor en wie 'r in de spreekkamer kaom, waor dat neet eine, meh zaoten 'rs dao twie: Guus en Zjèf, z'n aonstaonde zwäögers.

‘Dao kiekste vaan op, heh?’

‘En of....! Wie komp geer heij?’

‘Veer môste diech eve spreke, alle twie.’

En dao hoort Harie wat ze allebei vaan plan waore.... Binnen e paar maond trouwe.... Guus leep al langer mèt 't plan roond, meh had toch nog get wèlle wachte.... Meh noe waor Zjèf e paar daog geleije bij 'm gekomme, dee 'n sjoen vertegenwoordiging vaan 'n groete firma kôs kriege, meh die môste iemand höbbe dee zellef 'ne winkel had veur 'nen dippo vaan hun artikele en.... heer môs getroujd zien. Ze hadde ins euverlag, ouch mèt hun meitskes en gedach tot ze daan mer same op einen daag môste trouwe, dat waor daan ein broelof en ein koste. Tonia en Lieske dorreven evel mer neet zoe dadelik bij Ma en Pa daomèt aonkomme en hadde gevraog Harie in d'n errem te numme. Daoveur waore ze nao Remund gekomme.

‘Wat tunks diech? Zouwe Ma en Pa de tege zien?’

‘De tege? Meh nein, daan zouwe ze toch ouch tegen

[p. 88]

eur vrijaasj zien gewees.... Ze zöllen 't get gaw vinde.... en daan zoe vlaak nao ein.... die fieste....’ Heer belaofde hun veur te hellepee en Ma en Pa ins te pölse, zoe gaw meugelik.... 'r Kôs de twie jong liii gein oongeliek geve um zellef 'n eige hoeshawwe op te zètte.... Wel waor Lieske nog tamelik joonk.... meh ze hadde jummers hun broed....

Wie ze weg waore en 'r weer op zien kamer zaot môs 'r in zien eige lache: ‘Noe bin iech nog neet ins keplaon en dao weurd miech al raod en höllep gevraog Keplaonswerrek in eige femilie.... Es dat noets erreger weurd es zoe get, daan geit 't nog al....’

E bitteke later kloonk z'n sjoen baritonstum door 't kemerke en oefenden heer aon de plechtigste prefatie veur kommende Zoondag.