Wieker Lui

[p. 94]

Ma en pa

Al had de greune Paose väöl belofte ingehawwe veur 't vreug jaor, toch waor 't daonao mieze rig gewoorde. De ierste weke kôs de zon mer neet doorkomme en waor 't nog get sjoeverechtig, meh naotot de ieshèllige nog ins gewandeld hadde euver de velder en de moostums woort 't beter.

't Waor eve nao Pinkstere, wie op 'nen aovend Ma en Pa bejein zaote achter in 't häöfke. Dao waor 't noe lekker. 't Laog es stadstuinsje daan ouch gans tösse de mör.

Deen daag had de zon lekker gesjijnd en de werremde hóng nog tosse de hoezer. 't Duusterden al. Op straot waor alles stèl. Allein 'n bel vaan 'nen iesmaan en 'ne kriet vaan e keend oet ein vaan de naobershoezer waor alles wat nog leve brach.

Pie waor nao bèd en de aandere waore neet toes.

‘'t Is toch gaw....’ zag Ma obbins en Pa wis dadelik tot z't had euver de aonstaonde dobbel broelof. Euver e paar weke zouwe hun twie döchter 't hoes oetgoon. Ma had geliek gekrege.... Harie had hun iers d'reuver gesproke.... toen Guus en Zjèf.... ze hadden alles good euverlag en hun touwstumming gegeve.

Noe waore de jong lui drök bezig hun eige heim inein te zètte.

‘Jeh Ma.... iech höb diech al ins gezag.... veer zien, ouch joonk gewees en wouwe ouch gere getroujd zien... Gief Slivvenhier us neet väöl goods in eus kinder?’

‘Dat is zoe....’ En same dachte ze aon hunne priesterzoon en aon al de ier die me hun bij zien wijing had aongedoon.

[p. 95]

‘Daan zitte v'r euver 'ne gooie maond zoe get gans allein.’

‘Da's werelsloup.... de begins allein en sjijs gemeinlik allein oet.... meh laote v'r blij zien tot eus kinder 't zoe good höbbe getroffe.... Jeu zal 't wel oethawwe bij de broeders; Harie beet z'n ideaal bereik en eus twie meitskes goon ouch geine blinne weeg op.... Guus z'n praktiek geit good, heer heet 't zellefs drök en Zjèf en Lies houwe ziech wel dedoor. Die höbbe de winkel, boe veer toch ouch altied good eus broed in hadde.... en daan dee nuijen dippo....’

‘Iech weit 't wel en iech bin ouch daankbaar deveur..... meh wat is op e jaor tied väöl gebäörd.’

‘Biste dao daan neet kontent veur?’

‘Ao jewel, dat wètste wel beter....’

‘Noe daan....’

Weer 'n stèlte.... Eder mèt zien eige gedachte zaote dao twie lui, die ziech begrepe en trökdachte aon hun eige leve, mèt ze plezeer en ze leid, z'n dreuf en ze blij....

‘Lecie,’ begôs Pa weer - en 't waor zelde es 'r dee naom gebruukde - ‘iech zouw haos sentimenteel weure op zoe'nen aovend.... meh es vèèr nog ins obbenuits kôste beginne, zouwste 't daan aanders wèlle höbbe es wie 't gewees is?.... Nein heh? .... Daoveur kin iech miech zoe indinke in 't gelök vaan eus kinder.... en wètste wat iech weer zeen, gebäöre?’

‘Jeh?’

‘Tot mesjiens euver e jaor Ma weer bezig is wie vreuger mèt strikke en krossjere aon zoe'n hiel, klein dinger veur 'ne kinskörref.... Dao höbste noe tied veur....’

‘De löps nog al aordig veuroet....’

‘Wat veuroet?.... Zoe'ne kleinen hummel deeste weer ins kins knoevele, dao spits iech miech op! Daan vrouw

[p. 96]

höbbe v'r nog get in de femilie bijgewonne in plaots totste mèt niks euverblijfs.’

Pa vertèlde weijer en ouch Ma moonterde op bij zie gefantezeer.

D'n duuster veel al mie en mie. De stad, die meui gewerrek waor kraog häör rös en d'n aovend trok de valgordijn aof....

Ma stoont op veur nao binne te goon.

‘Wètste tot veur miech daan ouch get nuits begint’ zag Pa obbins mèt get lachends in zien stum ‘es bij Tonia of Lies zoe'ne kleine peuter kump? Nein? Meh Ma, daan maag iech bij Grameer slaope!’