Alles zingt

(1878)–Pieter Louwerse– rechtenstatus


268. Een moordenaar. Onze kat Zat Met gemak Uren lang op 't hooge dak. Wat ze er deed, ik wist het niet. 'K dacht zoo: ‘'T beest heeft vast verdriet. 'T zit gedoken in mekaêr. Zeker, poes is droef en naar.’
[pagina 261]
Maar Terwijl zij daar zoo zat, Kwam een aardig muschje, dat Onze poes niet werd gewaar. 'T hupte vroolijk hier en daar, En, 't was klaar, Nergens zag het dier gevaar, En ik ook niet; maar, ziedaar, Juist toen 't aardig muschje wat Zich vol pret te plukken zat, Deed de kat Een' sprong, en 't beest Was geweest, En toen poes 't verslonden had, Zat Zij aanstonds weer Daar neer, Droef en naar In mekaêr. Maar, - Geen' medelij met haar. Ik begreep nu dat De kat Daar op 't dak te loeren zat, En slechts trek naar vogels had. 'K nam terstond een' grooten steen En smeet dien naar poesje heen. Raak was 't niet; Maar de moordenaar verliet Toch het dak, en kort daarna Kwamen al vier muschjes, ja, En die piepten daad'lijk luid Hare vreugde en blijdschap uit.
[pagina 262]
Sedert noem ik onze kat, Die zelfs mij bedrogen had, Gluiperd, Sluiperd, En ik roep, als ik haar zie: ‘Maak je weg, van een-twee-drie! 'K houd van dieren veel, dat 's waar, Maar, Niet van een' moordenaar!’