Gedichten

[p. 94]

De inhaling van den pastoor.

aan mijne moeder.

Dat was een versieren en tooien

In 't dorp met bloemen en groen;

Er stonden boompjes bespannen

Met wit en blauw katoen.

De wimpel waaide over de strate,

De menigte kwam en ging

En woelde rond den praalboog

Waarop een jaarschrift hing.

Zij stond voor haar bovenvenster

En zag den woeligen drom. -

De klokken begonnen te luiden:

- ‘Ze komen!’ weerklonk het alom.

Vooruit al de boeren te paarde, -

Op zijde stoof het volk -

Ginds nadert de maagdekenswagen

Gelijk eene witte wolk.

[p. 95]

 

Zij zag niet den nieuwen pastoor,

 

Noch den bisschop met myter en staf,

 

Den bisschop in 't goud en in 't purper,

 

Die de benediktee gaf.

 

 

 

Zij wees naar den bloeienden wagen,

 

Tusschen al die kinders in 't wit: -

 

- ‘Och, ziet eens,’ zeî ze met aandoening,

 

‘Naar ons kleintjen, dat ginder zit!’