Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Gedichten (1870)

Informatie terzijde

Titelpagina van Gedichten
Afbeelding van GedichtenToon afbeelding van titelpagina van Gedichten

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.39 MB)

ebook (2.76 MB)

XML (0.11 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Gedichten

(1870)–Rosalie Loveling, Virginie Loveling–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende
[pagina 128]
[p. 128]

Een levenslot.

 
Zoo vele zaadjes gaan verloren,
 
Vaak valt het fruit nog onrijp af,
 
En 't jeugdig herte moet in 't graf,
 
Tot 's levens heilgenot geboren!
 
Die haar beminden waren dood;
 
Zoo wierd zij in een armhuis groot.
 
Een zacht gemoed sprak uit hare oogen;
 
Maar tenger was zij, en gebogen
 
Als 't bloempje door den wind gekromd,
 
Wanneer 't ontijdig najaar komt.
 
 
 
Haar jeugd, gelijk Novemberweder,
 
Waardoor geen straal der zonne scheen,
 
Vlood stil en koud en kleurloos heen.
 
Op 't kantwerkkussen zat zij neder
 
Van 's morgens met den dageraad.
 
Wie weet hoe zulk een herte slaat!
 
Wat treurgedachten zij niet weefde,
 
Wanneer haar hand op 't kussen zweefde,
 
In 't kantjen dat een rijke vrouw
 
Tot feestsieraad verstrekken zou!
 
 
[pagina 129]
[p. 129]
 
Zij kwijnde en stierf - en niemand schreide.
 
De stormwind joeg de dorre blaân
 
En deed de vensterluiken slaan,
 
Wanneer men haar naar 't graf geleidde.
 
De knapen speelden onverstoord
 
Luidruchtig aan het kerkhof voort;
 
De priester sprak een korte bede
 
En ging tot aan het graf niet mede. -
 
O kind, uw bed zij zacht gespreid
 
In de aarde der vergetelheid!
 
 
 
Maar gij, o God, die ginder boven,
 
Uwe immer juiste weegschaal houdt,
 
Waarop het hert zich vast betrouwt
 
Van hen, die in uw naam gelooven;
 
Gij die aan menig kind zoo mild
 
Des levens gaven hebt verspild;
 
Wat zult gij, in het ander leven,
 
Voor eeuwig tot vergelding geven,
 
Wat luister hebt gij ginds bewaard
 
Voor zulk een treurig lot op aard?

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken