gangstaal in huis was geworden, te hooren uitspreken; hij maakte er haar meer dan eens een oprecht compliment over.
Hij ging met de dames uit wandelen, las haar voor, speelde klavier en zong uitheemsche liederen, en Justine luisterde en liet zich meer en meer buiten haar eigen weten medeslepen door hare toenemende sympathie voor hem.....
Godfried had allerlei prachtige, uitlandsche geschenken aan George en Marie medegebracht, en eens, dat hij er nog andere te voorschijn haalde, die voor vrienden en verwanten uit Duitschland waren bestemd, kwam het Justine voor, als aarzelde hij om haar eenen fijnbesneden, geurigen waaier van sandelhout aan te bieden. Zij was hem zoo innig dankbaar voor dit vriendelijk inzicht, en meer nog, omdat hij tact genoeg had het tegen te gaan; want zij zou niet geweten hebben, of zij het geschenk aannemen of weigeren moest.
Marie vroeg hem naar de bewoners, de instellingen en de zeden van het land, waar hij verbleef, en hij wist haar over alles bescheid te geven: het was hoogst belangrijk voor Justine, en zij luisterde, luisterde, en in gedachten stak zij den breeden waterplas over, en verschrikt ontwaakte zij uit hare droomerij, want zij ontwaarde het beeld van Godfried, dat haar aan gene zijde van den oceaan naar zich wenkte.....
Weken waren reeds verloopen sedert zijne komst, en thans begon hij toebereidselen te maken om ook het duitsche vaderland een bezoek te brengen. George trachtte zijn vertrek te verhaasten; want hij had met onrust meenen te bespeuren, dat Godfried en Justine naar al te groote neiging voor elkander overhelden, en er zelfs eens aan zijne vrouw ongenoegen en vrees voor de toekomst over uitgedrukt; maar de geestrijke, en nog immer in vele
Auteursrechtvrij