Geestelyke brieven

XXXIX. Brief.
Ernstige Aanspraak aan zyn Zoon tot boete.

Eeuwig heil van den Heere.

Beminde Zoon,

Een hertelyke Zegenwens tot eeuwige gelukzaligheid, de Allerhoogsten neem U L. by der hand, om te geleiden door de gevaarelyke wildernis dezer wereld, ô myn Zoon! maak my gelukkig, en tot een ryk man, door voorzichtige mydinge

[p. 105]

van de afpaden, en het gaan met my op den rechten weg, gelegen na het land van een eeuwig wel zyn, hoe hertelyk gaarn zoud ik u daar zien, in zulk een onuitspreekelyk geluk der Zaligheid, hoe veel maal grooter is dat als al het bezit van aardse dingen, deze wereld houd de jeugd wel by de slippen, op dat de mensch onder haare slaaverny, in deze wildernis deerlyk verdwaale en omdoole, maar men moet zich los scheuren, de aangelegentheid is al te groot, en de mensch weet niet wanneer de nacht des doods op handen komt, en hem schielyk overvallen zal, daarom is het goed en allerbest, ja zo zeer hoognoodig, dat hy zich van heden aan terwyl het dag is, begeeve op den gelukkigen weg ten eeuwigen leven, niet denkende dat het noch tyds genoeg zy, terwyl men jong is, want de zaak is van al te grooten gewigt, dat zy tussen beide in de waagschaal zoude hangen, ongewis waar de evenaar zoude overslaan, zo iemant een verborgen schat van zilver of goud wist, hoe vlytig zouw hy zich daar toe begeeven, en dezelve opgraaven, maar de schat ter godvruchtigheid ten eeuwigen leven, leid voor onze voeten, en het is den mensch niet waardig die op te raapen, zulk achteloos verzuim zouw naderhand al te jammer zyn, Zaligheid is geen beuzeling om daar lichtelyk over te gaan, ô myn Zoon! vat u een ernstig voorneemen van nu of aan, om te wandelen op den weg der godvruchtigheid, tot verbreeking van 't quaa-

[p. 106]

de, boven een gemeen leven tot welbehaagen van dien grooten God, en lieven Vader die ons tot een kreatuur geschaapen heeft, ten einde dat hy ons vervullen zoude met eeuwig geluk, en eeuwige vreugde, keert doch van nu af aan u aangezicht, na dat vriendelyke aangezicht dat altyd na ons gekeerd is, begint eens, probeert eens, vat eens aan, laat ons doch zaamen gaan, om zaamen eeuwig te woonen in een gewest van volheid der zegeningen, gelyk myn Vader gehoopt en gewenst heeft, mynen toekeer tot God, zo hoop en wens ik uwen toekeer tot God, en gelyk ik zyne voetstappen gevolgt ben, zo hoop ik dat gy myne volgen zult, en ik wens het hertelyk van nu af aan, die God vreest en diend weet waarom dat hy leefd, zyn dagelyks voorwerp is geen beuzeling maar de Allerhoogsten, immers is al het wereldse rook en verdwynende nevel, dat wy dan met oogen zien en met handen tasten, laat ons daar recht af oordeelen, met een bewys der handeling en wandeling des levens, maakt my dan gelyk ik boven gezegt heb gelukkig en tot een ryk man, en de Engelen verheugd, door een rechte boven Burgerlyke ernstige toekeer tot God, welk ik wens dat tot deze Vaderlyke Aanspraak zyn lieve zeegening geeve, in de heilige naame Jezus, die U L. zoet moet worden, en een spyze der ziele, zyn genade en de verdiensten zyns lydens, stervens, en kostelyken bloeds beklyve op U L. Ziele, tot eeuwige Zaligheid, keerd u na hem toe, en

[p. 107]

hebt hem lief, hier mede myn waarde Zoon vaart wel, en weest in de eeuwige liefde Gods bevoolen, zyn armen der barmhertigheid omhelze, en bewaare uw ziele voor het eeuwig gevaar, en quaalyk zyn, Amen.

U L. Toegenege Vader.