Geestelyke brieven

[p. 262]

XCVII. Brief.
Van de onuitspreekelyke waardigheid des heiligen wandels.

Jezus in ons.

Beminde Vriendin en Zuster, in de hoope der Zaligheid.

U L. aangenaame Briefje van vriendschap aan ons, hebben wy wel ontfangen, deswegen is dit weinige wederom op onze Pelgrims weg, alwaar wy te zaamen de goede Herder en getrouwe Leidsman bezonder van doen hebben, om behouden door dit gevaarlyke jammerdal des werelds te geraaken, daar ons veel vyanden belaagen en een geduurige omzichtigheid van nooden is, zo dat wy moeiten en arbeid hebben, maar wyl doch zulks inde wereld gemeen is, zo is dan verre het best, dat wy zulks niet hebben om een hand vol vergankelyke idelheid, en weg-vliegende onvatbaare wind, maar om zo grooten onuitspreekelyken waardy, die wy wel met weinig woorden noemen: de Eeuwige Zaligheid. Dit is het immers alles waart, en dat wy onze geheele levens-tyd daar aan arbeiden, hoopende ondertussen op de liefelyke rust, na 't Zalig van hier scheiden, in de onveranderlyke wooning des Allerhoogsten, met zo veele dui-

[p. 263]

zenden vergezelschapt, als kinderen van zo genaden-ryken Vader, als daar is God het hoogste eenige eeuwige goed, dit is dan ons dagelyks voorwerp, en hooge doelwit, daar wy onze verzuchtinge heen zenden, en het geene wy malkander toewensen, als takken van eenen boom, de Heere helpe ons al te zaamen, en zy een vergelder van alle goede gunst en genadewensinge, in 't eeuwige leven hoopen wy de vruchten der broederlyke liefde met malkander te zien en te genieten, de Heere doe het zelve hier aan ons beklyven, en zy met ons alle door den loop van dit tydelyke leven, en tot in der eeuwigheid, om met hem vereenigd te zyn in onscheidbaare maatschappy, tot welken hoogen en gelukzaligen staat wy van hem, die de Hemel en Aarde geschapen heeft worden aangezocht, gelokt, getrokken en gebeden, met onderwyzinge wat wy om zo een onuitspreekelyken welstand moeten haaten en verlaaten, te weeten, de wereld met haar begeerlykheid, die doch voorby gaat, zo wel van de aardsgezinde, als van de hemels-gezinde, alzo hebben wy 't lichtelyk te waagen, verlaatende het geen den mensch doch niet behouden kan, gelyk het dagelyks voor oogen blykt, daarom wel bedacht, en wel beraaden zyn ze, die de idele vergankelykheid vrywillig verlaatende, haar herte zetten op een beminde, die de grond van alles is, de oorsprong van alle beminnelykheid, die alles draagt, op wien alles steund, het fondament van de zienelyke en on-

[p. 264]

zienelyke wereld, hooger voorwerp kan zich het schepsel niet verkiezen, en hoe hoog waardig en edel is dat zelve, tegen de laage beuzelachtige voorwerpen gerekent, daar zich het menschelyke geslacht die breed uitgestrekte Adams boom, zo jammerlyk mede ophoud en genoegen laat, daarom steekt het geluk dezer weinige bedachte te meerder uit, als roozen en lelien aan de heide. In dit hertelyk aanhangen aan het wezen aller wezen, het eenige eeuwige goed, of God, in de eeuwige Heilige naame Jezus, hoopen wy, als Broeders en Zusters tot den einde toe te blyven, onderwylen dat wy verwachten de verzameling en eeuwige te zaamen wooning onder den lof Gods, in het gelukkige huis van onzen hemelsen Vader, in vrede en vreugde, der onnoemelyke zoete te zaamen wooning, in deze hoop en verwachting treeden wy voort, op onzen weg van Pelgrimagie, terwyl onze dagen vlugtig voorby gaan, en eerlange aan het einde staan te komen, al is 't schoon dat wy niet veel na 't lichhaam by malkander zyn, nochtans reizen wy te zaamen eenen weg, om eindeling uit te komen in het land der eeuwige maatschappy, groet de twee Zusters N.N. die ons bezocht hebben, de Heere wil ze versterken en bevestigen in de versmaading dezer wereld, en de beooging der toekomende, of onzienelyke, op dat onze herte niet bezet of belaaden zyn, met de grofheid der aarde tot verduistering van het gemoed, dat voor den hemel behoord te zyn, wat hebben wy

[p. 265]

veel met de wereld te doen, dat wy dezelve te veel dienen zouden, of waarom zouden wy het Burger-recht koopen in een land, daar wy als vreemdelingen door reizen, dat wy ons houden als vrye, lichtende onze hielen langs het gelukzalig spoor, dat wy door Gods genade in geslagen zyn, want het doelwit daar het op aan gelegt is, dat is van hooge onwaardeerlyke waarde, immers hebben wy'er gekend, wiens weg alreê ten einde is, laatende achter haar een zoete nagedachten, maar de glans van de behaagelykheid dezer wereld uitgebrand zynde, is verdweenen, tot het overblyffel van rook en stank, laat ons dan als reisgezellen, op zo waardigen en gewigtigen tocht te zaamen voort gaan, wel gemoed in het geduurig voor uitzien, na dat waardige Vaderland, en groet vriendelyk U L. Man.

U E. Gunstige Broeder.